dinsdag 29 april 2014

Zomaar een week

 
Vannacht word ik even wakker van Ludde. Ik roep zachtjes stil maar en verdomd, hij gaat weer slapen. 08.00 uur hoorde ik weer zachte geluidjes. Knap gedaan mannetje, vanaf 23.00 uur. Langzaam komen we weer terug in het gareel. De laatste weken waren wel vermoeiend door die gebroken nachten. Maar Ludde went aan onze routines en wij wennen aan zijn routines. Ludde kruipt ' s morgens na het ontbijt nog even lekker op de bank naast ons. Mag niet tijdens het eten! Maar als we ons 2e bakkie doen mag hij erbij. Wij ieder een tijdschrift, lekker ontspannen. Net een plaatje uit de Libelle denk ik, terwijl ik tevreden in mijn Libelle zit te lezen, met de beentjes op de bank en Ludde naast me of half op schoot. En, buiten huilt de wind om het huis, maar de kachel staat te snorren op 2......Gezellig gewoon. Sneeuwvlokjes komen naar beneden, het is echt guur. De lente heeft even pauze genomen.


Van de week zijn we 2 keer naar Luleå geweest. De eerste keer hadden we veel boodschappen te doen en Ludde moest mee. Nu is autorijden nog niet zijn favoriete bezigheid omdat Ludde toch nog een beetje misselijk wordt. Daarom mag hij nog steeds op de achterbank. Op de heenweg is hij onrustig en moet hij toch weer een keer spugen. Maar op de terugweg gaat het goed. Gezellig en tevreden kluift hij op zijn botje, doet een tukkie en als hij iets moet doen geeft hij dat netjes aan. Hij zit letterlijk op de bank heen en weer te wippen. Auto aan de kant, want deze baasjes snappen hem! Afijn, na een dagje shoppen keren we weer terug en dan maken we een noodstop. Op een veld zit het vol met zwanen, ganzen, kraanvogels. Geweldig. Snel met de mobiel een paar fotos gemaakt. We blijven nog even kijken naar de opvliegende vogels. Puur genieten weer. Wel blij als we eenmaal thuis zijn want het is toch wel vermoeiend. 180 km enkele reis, shoppen en dan weer terug.
 

 
Omdat we ook nog een leuk bankje voor een stuga hadden gevonden moesten we toch nog een keer die kant op, nu met een aanhanger. Hanz moesten we ook even ergens afzetten, dus met zijn allen vroeg onderweg. Gijs in de achterklep, ik met Ludde op de achterbank en de beide heren voorin.
Koffie mee voor onderweg en prachtig weer, zonnetje erbij. Nog een laptop gekocht want mijn oude pc was gecrasht. Nu ben ik dus aan het oefenen met Windows 8.1, maar de oudjes doen het nog best.
 
We hebben lekker veel buiten kunnen zitten de afgelopen weken, de eerste kleur zit er weer op.
Niets bijzonders dus deze week maar... dat op zich is al bijzonder.


 



maandag 21 april 2014

Kosläp en op naar de zomer


Sinds een aantal weken hebben we hier 7 kleine vaarsjes en 3 stiertjes. De temperaturen zijn overdag heerlijk rond de plus 10. Eerste Paasdag in de zon en uit de wind hebben we 20 graden gehad. De nachttemperaturen liggen nog rond het vriespunt, soms ook nog rond de min 10, maar buiten smelt de sneeuw hard weg en dat betekent dat de koetjes weer naar buiten mogen. Ze hebben wel een lekkere lighal maar buiten is natuurlijk veel leuker.

      

Vuollerim komt nog maar wij hadden de primeur met de vaarsjes. Jaap en Hanz moesten nog wat kleine aanpassingen aan het hekwerk buiten doen maar toen was het zover. 
De grote schuifdeur ging open. Er waren 4 dappere koetjes die direct de wijde wereld in stapten. Meteen begonnen ze lekker te rennen en het terrein te verkennen. Maar 3 dames waren zeer voorzichtig. In plaats van lekker naar buiten begonnen ze in de binnenbak te rennen. Maar nadat hun vriendinnetjes buiten al 10 minuten naar ze hadden geroepen dat het buiten erg fijn was gingen ze toch ook langzaam, stap voor stap, de wijde wereld verkennen. Joepieeeeeeee dat is leuk.
De kwaliteit van de foto´s is niet zo best, deze zijn met een simpel telefoontje gemaakt.


         
Eerste Paasdag, een jarige Jaap en een heerlijke zonnige dag. Dus lekker op het terras gezeten en de mannen hebben wat klusjes in de tuin gedaan. De honden vermaakten zich ook prima samen.
Gewoon een relaxte Pasen dus. Heerlijk.

     



donderdag 17 april 2014

Puppy's day out........... en............ opgeruimd staat netjes..........

Ludde doet het goed en groeit als kool.
Super lief, super baldadig af en toe, nog niet helemaal zindelijk maar wel een hondje met een ongelofelijke  "will to please". Lekker luieren vindt Ludde ook fijn.





















Het commando zit weet hij als geen ander. Het slapen 's nachts gaat ook steeds beter en langer. Hij jengelt af en toe nog een keer 's nachts, maar als we niet reageren en zijn nood niet zo hoog is, slaapt hij weer rustig verder. Is de nood erg hoog dan moeten we er nog een keer extra uit, maar hij geeft wel keurig aan dat hij wat moet doen. Ook knap als de baasjes dat dan begrijpen toch. Soms wil meneer echt niet meer in de bench midden in de nacht en zet dan, heel slim voor zo een klein ventje, alle vier de pootjes uitgestrekt tegen de bench. Het is soms een heel gedoe. Maar men neemt alle 4 de pootjes vast, en zet hem zonder pardon in de bench. Hou hem even vast en praat heel rustig en aai hem dan. Werkt goed. Hondje, althans dit hondje, wordt weer rustig, deurtje kan dicht en dan kunnen we weer slapen. Na een slaaptijd van totaal 6 tot soms al 8 uur laat meneer wel graag weten dat hij nu toch wel even een pipi of poepie moet doen. Dat mag dan ook. Daarna lekker een bakje brokjes eten en dan kan Ludde nog even spelen buiten de bench en wij duiken nog een uurtje ons eigen mandje in.

Autorijden is een ander verhaal. Ludde vindt het wel leuk maar dan liever op de achterbank dan in de achterklep. Dus beide wordt geleerd. Achterbank, nooit een probleem eigenlijk. Je moet wel oppassen dat je op tijd de deur dicht doet en meneertje er niet uit springt. Maar hij ligt direct rustig. Achterklep oefenen is erg lastig als je alleen bent. Hij wordt met veel rust van onze kant wel rustiger maar probeert zich toch weer uit de auto te wurmen. Dus er wordt regelmatig nu een stukje auto gereden, om te leren waar zijn plek is. Zo ook vorige week zondag. Picknickmand mee, hout mee voor vuurtje stoken, Ludde in de auto gezet...........ehhhhhhhh. Ludde, kom. Luuuuuuuuuudde, kom maar, ja kom maar. Goed zo. Pfffffffff. Ludde trekt aan zijn riempje en gaat in de ho ijzers. Helemaal niet zie je hem denken. NIET achterin. Dus, op de arm jongeman. Ludde zetten we in de auto, lekker dekentje ligt erin, speeltjes erbij, beloningsbrokje erbij. Hmm dat werkt. Maar na 1 tel is Ludde dat weer vergeten en doet een poging om weg te komen. Afijn, na een 15 minuten hebben we hem toch waar we willen. De één via de zijdeur Ludde vasthoudend en aaiend en de ander kan de klep dicht doen. Maar hij is wel stil. Heel voorzichtig en rustig gaan we op weg en Ludde ligt rustig achterin. Na een uur een hoop gepiep. We stoppen want met wat mazzel geeft hij aan dat hij iets moet doen. We staan op een lekker stil weggetje, (waar niet...) en daar kan Ludde lekker even los lopen. Ja hoor, een drol en een plas. Goed zooooooo!

















We lopen een stukje en gaan dan weer naar de auto. Het ritueel begint weer van voren. Ludde wil best autorijden maar niet achterin. Het lukt toch weer. Na een uurtje begint Ludde weer te piepen, en ja weer een plas buiten. DAT gaat al goed. We maken een mooie route van toch een 100 km. Het laatste stuk is wat hobbelig en Ludde piept. Maar hij heeft net geplast dus dat kan het niet zijn. Als we stoppen heeft het arme beestje toch nog moeten spugen. Opruimen en dan gaan we lekker picknicken.


















We maken een vuurtje want het is een beetje kil. Ludde vermaakt zich prima en is het leed al weer vergeten. Tis helaas wat nat en na een tijd krijgt hij het koud. Lekker op schoot komt het weer helemaal goed. We maken het niet te lang en rijden weer rustig naar huis zonder problemen. Ludde deed het prima voor een eerste dagtocht. Volgende week mag hij mee naar Luleå. Wel achterin. Er zijn ook hondengordels voor de achterbank dus die kopen we voor de zekerheid ook maar. Als hij groter is komt het wel goed maar nu moet je er niet aan denken dat een pup naar voren klimt terwijl je rijdt. Veiligheid voor alles. Natuurlijk waren er weer van die waggelkonten op de weg, rendieren. Met scherpe blik een auerhaan gezien, het wijffie, De zwanen op het ijs liegen er ook niet om. De lente komt eraan!




















Ook zijn we een aantal uren naar de boerderij geweest deze week. Daar waait een "frisse wind" doorheen. De oud collega's zijn vertrokken en er zijn momenteel nieuwe collega's. Om de nieuwe collega's een handje te helpen, ruimen wij met zijn drieën wat rommel op. Met de bezems ter hand, gezellige koeien om ons heen staan we in de stal en iets doet me denken aan een filmdecor........ Maar goed. Opgeruimd staat netjes!!! Helaas zijn de foto's een beetje bewogen.



















Ludde is ook weer mee en die laten we lekker in de auto met ramen open, in de achterklep, wennen aan zijn omgeving. Hij slaapt, kauwt op zijn kluifje en trekt zich niets aan van de traktor geluiden. Even spelen met Gijs tussendoor, prima zo. Alles is wennen maar hij leert snel. 's Middags gaan we lekker lunchen met zijn drietjes in Gästgiveri Hotell Vuollerim. Een overheerlijke lunch met lax op het menu, lax is zalm. Boterzacht. Zo lekker.

En zo is het weekend geworden. De huisjes zijn weer gevuld en morgen kunnen we weer van de zon genieten na nu 2 dagen druilerig weer. Maar hé.............het is Pasen! Dus allemaal hele fijne Paasdagen gewenst!






dinsdag 15 april 2014

På fjälltur .......

Eindelijk was het zover. We hadden het al zo lang besproken maar de datum stond niet vast of moest worden verzet. Zondag de 6e mochten we dan eindelijk.....

Eerst even een rugtas inpakken, beddengoed mee, nachtgoed, tandenborstels, een handdoek, fototoestel, dikke broek, dikke jas, muts, handschoenen, de tas eten voor de avond en klaar! Oh nee, eerst even Ludde naar de oppas gebracht. Bench in de auto, een kleine 120 meter rijden en ja hoor. Gijs stond ons al op te wachten bij de schuur samen met Hanz. Ludde lekker meteen spelen met Gijs en daarna maar even bij Hanz op de arm, voor het geval Ludde achter ons aan zou rennen. Ik miste hem al voor we weg waren, maar even de bergen in was ook lekker!

















NU mochten we naar Purkijaur. Op naar Karin en Juha van Arctic Husky Adventures. Inmiddels dierbare vrienden geworden. De snowscooters stonden buiten al klaar, één met een aanhangertje erachter voor de bagage. Onze tassen erin gezet en snel naar binnen gewipt. Daar zat een bekende buurman, dus even bijgekletst. Na een 20 minuten begonnen we ons aan te pellen. Thermobroek, dikke jas, muts, handschoenen pfff. Maar dat was wel nodig want als je een tocht van 100 km op een snowscooter gaat doen is warme kleding een must.

















Hondje Malou van Karin en Juha ging ook mee in haar bekende slaap-hangzakje. We klauteren met zijn allen op de scooters, Jaap en Juha sturen en de dames zitten achterop. Overigens hebben wij een hele passende kleur scooter. Juha, als guide, gaat voorop en eindelijk...........met een hoop kabaal, daar gaan we. Over het meer, eerst richting Karats. Een 45 km verderop. Het is een prachtige zonnige dag, met een temperatuur van plus 5, maar de warme kleding is geen overbodige luxe. Al rijdend neem ik foto's en kan zelfs filmen. Het resultaat valt niets tegen. Sommige stukken zijn als een buckelpiste dus met één hand mezelf vasthoudend, ook geen overbodige handeling en in de andere de camera.


















Af en toe stoppen we even, dan legt Juha uit waar we zijn. Maar de namen zijn echt niet te onthouden. Over meren, langs moerasgebied, oppassen dus want hier de bocht uitschieten is levensgevaarlijk.  Er ligt dan wel ijs maar dat is dun en eenmaal door het ijs, heb je een groot probleem. Maar Juha waarschuwt als we daar langs komen. Zowieso zijn we voorzichtig met zijn allen. Het moet wel leuk blijven zonder brokken. Door de bossen gaan we, smalle wegen, brede wegen. Het is echt een prachtige tocht. Juha heeft spiegels op de scooter en kan zo goed in de gaten houden of we netjes volgen. Onderweg zien we vele rendieren, alleen of in kleine groepjes die al zelf op weg zijn de bergen in. Alsof ze weten dat het voorjaar snel warme temperaturen gaat geven en het ijs over een aantal weken weg is. Net als met een autotocht, rennen de rendieren voor je uit en gaan niet opzij. Maar Juha zet even extra vaart om ze voor te zijn zodat ze de bossen inschieten.

















Onderweg stoppen we voor de lunch bij één van de vele vissersplekken. Allemaal moeten we erg nodig pipi doen dus één voor één verdwijnen we achter het hutje. Dat lucht ff op zeg. Nu kunnen we weer veilig lachen. Juha maakt een lekker vuurtje, keteltje water erop en we warmen even op bij het vuur. Oohhhh zo lekker als dat houtvuur toch altijd ruikt! Al snel kookt het water en gaat de koffie erin. Ondertussen komt er uit de tas van Karin een ware schat. Bakjes met paprikaschijfjes, ham, kaas, schijfjes ui, brood en tosti ijzers voor in het vuur. Lekkerrrrrrrrr. Aardappelsalade, garnalensalade. Heerlijk buiten en puur genieten. We nemen er lekker de tijd voor. Na een kleine 3 kwartier, pellen we ons weer aan en klimmen we weer op onze snowscooters.

































De laatste helft. Het uitzicht was al geweldig maar het wordt steeds beter. Eenmaal in de prachtige fjällgebieden stopt Juha even en roept Welcome to my world! Het is werkelijk fantastisch mooi.


































Na een aantal kilometers verder staan we opeens bij de fjällstuga van Karin en Juha. Peurajaur heet het gebied. Wat een prachtige plek en wat een uitzicht. Volop zon. We pakken uit en Jaap en Juha gaan water halen in het bevroren meer. Een gat is er al dus pompje aan en kannen vullen.




















Juha en Karin hebben het hartstikke druk gehad deze winter en zijn best moe. Juha haalt snel hout en maakt alle houtkachels aan. Zelfs een houtkachel in het buitentoilet, lekker warm. Zij hoeven die avond even niets te doen, want ik heb voor avondeten gezorgd. Ze duiken lekker op de bank en ik duik op een bankje in de zon. Een bankje met een uitzicht, niet normaal. een heerlijke stapel tijdschriften over Outdoor Life ligt er dus we komen de tijd wel door hier. Jaap en ik gaan nog even een stukje lopen, maar dat klinkt makkelijker dan gezegd. De bovenlaag van de sneeuw is hard maar daaronder is het veraderlijk zacht en diep! Om de haverklap zakken we weg en Olga ligt natuurlijk weer een aantal keren languit in de sneeuw te spartelen. Één keer zak ik zo diep weg, tot over mijn knie. Maar goed dat ik niet alleen gegaan ben want ik kom er met geen mogelijkheid uit. Met gesjor van Jaap aan mijn arm en voorzichtig kruipend over de sneeuw heb ik eindelijk grip en lig languit in de sneeuw. Lachend, gierend. Je zal hier maar alleen rond hobbelen. In the middle of nowhere komt echt niemand je even redden. Geen foto genomen natuurlijk maar dit ritueel herhaald zich nog wel een keer of 5.
Overigens staan hier nog aardig wat vakantiehuisjes...Ik kan natuurlijk niet kiezen met al die mooie foto's, dus hier komen lekker veel mooie plaatjes.





















Met een nog net droge broek van het lachen (ik vooral) komen we weer veilig bij de stuga aan. We maken de oven aan, de hartige taarten gaan erin, home made en vooraf gebakken, en we genieten in de zon aan tafel van het eten en elkaar. Super gezellig dit. Er wordt ons aangeboden dat we hier best een keer een week heen mogen. DAT gaan we zeker doen. Volgend jaar dan maar. Wel sneeuwschoenen mee!

















We duiken redelijk vroeg ons mandje in, want de volgende dag gaan we weer een tocht maken.
Huiswaarts. Na het ontbijt pakken we heel rustig de boel bij elkaar en moegen we kiezen wat voor route we willen. Veel bos of veel meren. BOS natuurlijk. Veel spannende smalle paadjes die dag. Zo gaaf. Het is bewolkt en een stuk frisser dan de dag ervoor, maar dat mag de pret niet drukken. We zien weer veel rendieren. Nog smallere weggetjes waar de snowscooter maar net door kan. Behendigheid is zeker een vereiste. Takken hangen in de weg dus voorzichtigheid geboden.

















Opeens een hele boom half over de weg! Stop! Dan zet ik de filmcamera even aan. Deze keer heeft Juha even niet in de gaten dat we stoppen en aangezien het een behendigheidsweggetje is.........heeft juha zijn aandacht zelf hard nodig voor het besturen van de scooter. We rijden verder en dan..........opeens een splitsing op de route, SHIT. Geen Juha en Karin te bekennen of te horen.


















Jaap denkt dat hij aan het spoor kan zien dat ze links in zijn gegaan. Maar mijn gevoel zegt iets anders.
We gaan een paar meter het linker pad op, maar opeens zeg ik STOP. We wachten hier want Juha mist ons op een gegeven moment toch en komt terug. Het pas is te smal om te keren dus we zetten de motor uit. Opeens hoor ik een scooter aankomen en ja hoor daar is Juha al. Aanhanger en Karin achtergelaten. Jaap gaat snel naar de splitsing en we roepen Juha. Die komt lachend aanrijden. Keren kan niet dus de mannen rijden even een stuk rechtdoor en ik blijf alleen achter. Stilte! Pffffff.
Zo zie je maar. Juha zegt, bij twijfel altijd stoppen, Your guide is coming to rescue you. De rest van de tocht verloopt prima. Opeens stopt Juha weer.
We gaan nu door een gebied waar heel veel elanden zitten...... maar het is wel weer een spannend weggetje. Supersmal. Het gaat maar net tussen de bomen door. 15 Elanden zien we met kleintjes! Te snel voor een foto maar super gaaf. We gaan natuurlijk nog even lunchen op weer een fantastische plek. Wat een wijdsheid. Het is en blijft genieten. Maar we moeten weer verder...........




















Even later stopt Juha weer. Hij wijst naar een groep rendieren die, onder begeleiding van de Samen op snowscooters, naar hun zomerweide worden begeleid. Wat een gaaf gezicht. Bij Floortje van BNN hebben we dat gezien. Maar nu zien we het zelf. Verderop nog een groep.

















Nog een stukje over het ijs en dan staan we weer bij Karin en Juha voor de deur. Wat een geweldige indruk hebben we gekregen van de bergen om ons heen. Met geen auto is dit gebied te bereiken, wel op skies,snowscooter of bootje of helikopter. Mijn wens om dat ook een keer te doen! Volgend seizoen misschien............