vrijdag 24 april 2015

Visite........visite......a wiggle and a waggle.

De winter is voorbij…..dachten we toch echt even een aantal weken geleden. Zonovergoten weken hebben we achter de rug met zulke milde temperaturen, dat de lente nabij was. Echter, op een gegeven moment viel er rustig weer 20cm verse sneeuw. Maar ook de zon is terug. Dus heerlijk al een paar uur op balkon in mijn ligstoel kunnen genieten en heerlijk mijmerend. Ik kijk naar de eekhoorntjes die alle vogelvoederplaatsen druk bezoeken, luister naar het vrolijke gekwetter van de vogels en vooral hoor ik de druppels van de dooiende sneeuw. Af en toe een plof sneeuw van het dak op de grond. Gelukkig staat mijn stoel er ver genoeg vandaan…




Na de toch behoorlijke drukke winterperiode hadden we in maart een maand lang bezoek uit Nederland. Ceddy en Marijke hebben we op de Hurtigruten leren kennen in 2011. Via de mail altijd contact gehouden. Nieuwsgierig geworden door onze verhalen via de blog wilden ze de winter wel eens meemaken in Lapland. Dus, bijna een jaar geleden 2 vliegtickets geboekt en op zoek gegaan naar dikke kleding. Want het kan vriezen en het kan dooien hier in Lapland. Zowel badpak mee (voor de nodige gymnastiek in het zwembad) als de dikke truien, laarzen en overige thermo spullen.




Ceddy had al snel vriendschap gesloten met onze 2 katten die met regelmaat een heerlijke borstelbeurt kregen. Omdat het zulk lekker weer was wilden we uiteraard ook op ons balkon van een heerlijk kopje koffie genieten in het zonnetje. Echter, het balkon werd nog in bezit genomen door een ruim metertje sneeuw. Ceddy werd daarop aan het werk gezet en heeft in 2 dagen, met een bezweet rood hoofd het hele balkon van de sneeuw ontdaan. Super fijn was dat!



Dankzij de aanwezigheid van Marijke en Ceddy konden ook wij genieten van veel uitjes en veel etentjes. Een rit naar Stora Sjöfallet werd bezegeld met een echte storm en hevige sneeuwbuien...
De weg gaat daar door naar Ritsem, maar na 500 meter moesten we omkeren. Je zag geen hand meer voor ogen. We nestelden ons in het restaurant van Stora Sjöfallet en ook daar hebben we heerlijk gegeten.


Het Noorderlicht te zien was een grote wens en ook dat werd geregeld. 




We hebben een mooie maar vermoeiende wandeling gemaakt. Vermoeiend door dat we bij een misstap direkt wegzakten in de diepe sneeuw. De wandeling ging dwars over de weidegronden met rendieren. Zo bijzonder als je zo dichtbij kan komen in de natuur. Daar hebben we heerlijk in de zon gezeten en gepicknickt.


Gewone autotochtjes hier in de buurt waren al meteen een succes vanwege de rendieren en elanden. We hebben we nog een rit naar het IJshotel gemaakt nabij Kiruna. Op de terugweg heerlijk gegeten bij Dundret. Voor ons doen ook echt luxe. 






De weg naar Kvikkjokk werd niet vergeten en uiteraard een hondensledetocht en een hele avontuurlijke 2 daagse snowscootertocht stond er op het program. Overigens wisten we niet dat die tocht zo avontuurlijk zou worden…..




We begonnen rustig op maandagmorgen 23 maart de aanhangers van de sneeuwscooter in te pakken, nog niets vermoedend wat ons te wachten stond. Overigens wist onze guide dat ook niet. De natuur zorgt gewoon voor verrassingen.  Een aanhanger was voor onze bagage en een aanhanger met grote lange balken. 3 scooters en 5 personen. Jaap en ik op een scooter, Ceddy een eigen scooter en onze guide en Marijke op de 3e scooter. Rustig aan gingen we op pad. De guide, Juha voorop! De zon stralend aan de hemel. Over het ijs, door de bossen en de aanhangsledes stuiterden vrolijk hobbelend achter ons aan. We hadden al snel een weg te pakken die "opeens" geschoven was. Normaal dikke pakken sneeuw, maar nu waarschijnlijk ter voorbereiding van de bomenwagens dus geschoven, weg sneeuw. Gelukkig lag er langs de kant nog genoeg sneeuw waar we net op konden rijden. Aan het eind van die weg de volgende verrassing.  Door het sneeuwschuiven krijg je dikke hopen sneeuw op een kruising waar we met geen mogelijkheid rustig over heen konden scooteren. Dan nog met gewicht van de aanhangers....Met flink geweld ging onze guide ons voor, met aanhanger en passagier. Wij stonden afwachtend te kijken. Juha raakte aan de andere kant maar in diepe zachte verse sneeuw. Geen sporen meer! En dan zit je dus hopeloos vast. De scooter raakt uit balans en Juha en Marijke liggen in de sneeuw te spartelen. Gelukkig ging het zachtjes maar het is toch even schrikken. Marijke krabbelt overeind maar dat is makkelijk gezegd dan gedaan. Elke stap die je neemt in die verse sneeuw is net zo hard weer wegzakken. Afijn, lachen gieren brullen maar wel gelukt. Ceddy komt er alleen makkelijk op en door.

Dan gaan wij over die grote bult. Jaap neemt een aanloop met de scooter maar ergens net voor de bult staan we stil. Geen vaart genoeg zegt Juha. HARDER rijden! Oke dan.
Nog een keer proberen. Met flinke vaart probeert Jaap het nog eens, maar nu zitten we gewoon ergens halverwege die bult vast! Ik eraf, aanhangwagen loskoppelen en Juha probeert het dan maar even. Die neemt me een vaart dat ie letterlijk van de grond loskomt. Ja, wij zijn voorzichtig met andermans materiaal!    Wij lopen naar onze scooter maar ja..........dat is meer vallen en opstaan. We tuffen weer verder. Diepe sneeuw, geen sporen dus we kunnen niet snel. We tippen af en toe weer om en Juha zoekt steeds weer een nieuwe weg. Afijn, om een lang verhaal niet te lang te maken.....................we vallen nog een aantal keren, zachtjes, zitten nog heel wat keren vast. Moet de ene scooter de andere er uit trekken en zo zijn we hard toe aan koffie!  Afstappen..........ja, makkelijk gezegd. Met een plof belanden we direkt in de diepe sneeuw. We raken er al aan gewend.

Juha neemt soms mij of Marijke mee om dan weer terug te keren naar de mannen. Anders komen we er op sommige plekken gewoon niet door.
Dan......belanden we eindelijk op ijs. Maar dan blijkt.........dat Vattenfall juist een dag ervoor de rivier heeft laten zakken. Om ons heen zijn heel veel stuwdammen en dit was een deel waar opeens het ijs een meter naar beneden gezakt was. Met als gevolg scheuren. Aan de kant kon je het nog goed zien, maar wat voor spannend ligt er onder de sneeuw verstopt op dat ijs. Dus zoveel mogelijk ook hier langs de randen van de rotsen gebleven. Maar ook daar liepen we tegen problemen op. Onze guide ging ook nu weer steeds een stuk vooruit om de beste route te zoeken. Plots moesten we dwars door het bos, met veel geschud, hele scherpe bochten (wiggle and waggle) een pad zoeken omdat we niet meer op het ijs konden blijven. Oei, hier moete we ff flink steil naar beneden zeg. Marijke en ik stappen af en verzetten geen voet. We gaan zitten en laten ons gierend op onze gat naar beneden glijden. Handig die waterdichte kleding! Strompelend naar de scooter want ook hier zak je weg en we gaan verder. Afijn, na een lange vermoeiende dag maar super leuk en spannend belanden we bij de bergstuga. Houtkachel aan, eten koken en iedereen met rode konen aan tafel. Spierpijn begonnen we ook al te voelen. Morgen nog terug....Die dag verliep erg soepel. Over het ijs, straf windje helaas maar geen problemen. We komen veilig aan, praten even na en een ding was wel duidelijk. Gisteren, die loodzware tocht was eigenlijk wel veel leuker! De komende 2 dagen hebben we behoorlijk spierpijn.

Zowel enkele dagen bij ons in huis als in een stuga hebben Marijke en Ceddy gebivakeerd. Om de beurt hebben we gekookt en daardoor werden deze weken ook voor ons een minivakantie. Opgeteld de heerlijke uitjes, waarbij je echt even los komt van je werk.


Klik voor een verslag op de foto en je kijgt een filmpje! Maak het beeld lekker groot en speakers aan!



Inmiddels zijn zij weer thuis en wij zijn weer aan de nodige klussen hier begonnen. De sneeuwbuien wisselen af met zonnige dagen en we wachten nu tot die meters sneeuw op de camping echt gaan dooien en er weer groen in zicht gaat komen. Nu heb ik wel zin in lente! Echte lente! De natuur is al begonnen…………