Het is alweer veel te lang geleden. In ieder geval kijken we terug op een super winter in alle opzichten.
Vorig jaar was een beetje een kwakkelwinter. Te hoge temperaturen, te weinig sneeuw. Voor ons dan he. We hebben het liefst 1 1/2 meter sneeuw en een aantal weken extreme kou. 1 week met Kerst vorig jaar was het min 33. Dit jaar januari was 4 weken lang tussen de min 25 en min 40. En sneeuw, sneeuw sneeuw. Zalig. Prachtige kleuren sieren de lucht. Dan, vanaf medio februari merk je opeens heel snel dat het lichter en warmer wordt. De zon krijgt weer kracht. De natuur ontwaakt weer zachtjes uit de diepe winterslaap.
De februari maand was uiteraard weer super gezellig. Het aantal foto's teveel!
De wintermarkt was voor de meeste gasten weer een hoogtepunt van hun vakantie. Het leuke voor ons was dat alle gasten hier al een aantal keren zijn geweest. Echt het gevoel van een feest van herkenning. Dikke knuffels bij aankomst en met pijn in hun hartjes laten ze Jokkmokk en #Skabram weer achter zich. Sommigen verblijven een paar dagen, anderen een week, anderen een maand! Het leuke ervan is, we hebben altijd gezellige buurtjes! Maar als de gasten die hier lang verblijven weer naar huis zijn, mis ik wel de buurtjes zeg maar. Het wordt al zo gewoon dat ze er zijn. Het beste is dat die vaste lieve buurtjes (STAMgasten) gewoon volgend jaar weer terug komen. Dus een heerlijk en gezellig vooruitzicht.
Bij sommige gasten vervagen de grenzen. Het is voor ons zowieso nooit zomaar werk, maar sommige gasten sluit je in je hart. Ik moet zeggen, dat zijn er ondertussen best veel. Maar het is een heerlijk gevoel dat wat we doen erg gewaardeerd wordt en als het dan ook nog een extra klikt wordt het extra gezellig en vertrouwt. Het levert, als de tijd het toelaat, gezellige koffiebezoekjes op, samen boodschappen doen, een keer een autorit. Een fijne herinnering aan onze gasten dus.
De wintermarkt was kwa weer perfekt. Zonnig, geen wind en geen extreme kou. Maar wel lekker winters met temperaturen tussen min 15 en 's nachts min 25. Voor de kampeerders op de camping niet makkelijk. Op de markt is het een drukte van belang en de eettentjes doen goede zaken. Even opwarmen met een maaltijd, broodje, koffie etc. We zijn uiteraard weer naar een concert geweest, deze keer eindelijk de rendier races gezien. Veel tentoonstellingen bezocht. De week is weer zo voorbij.
Daarna was het voor ons aftellen naar een paar dagen vrij. Na exact 3 jaar Lapland op de kop af, vertrokken we voor een kleine week naar Nederland. Familiebezoek. Het was uiteraard erg fijn om iedereen weer te zien en bij te kleppen. Maar, je voelt hem al aankomen. Het was zo zalig om weer in Zweden terug te komen. We hebben in Jokkmokk onze plek gevonden. Värmland was erg mooi en fijn.
Lapland is gigantisch. Alleen al die bijna 6 maanden winter. Geen regen maar sneeuw. Die stilte buiten, de geur van de winter. Het geknisper onder je voeten. De rendieren in je achtertuin (bos, camping) Afijn, zalig dus.
Het is de laatste dagen super mooi zonnig weer. Tijdens onze vakantie is er door Vattenfal een boom omgezaagd in het bos en die hebben ze uiteraard midden op het scooterpad laten liggen. Wij dus lekker met scooter en zelfgemaakt aanhangertje het bos in. Ludde achter ons aan rennend. Jaap de boom in mootjes gezaagd en weer naar ons houthok gebracht. Een berk laat je niet liggen!
Daarna samen nog even met de scooter het wandelpad weer platgereden. Het pad is niet echt breed en de scooter stuurt erg zwaar. Dat oude ding is puur voor de lol en dit soort dingen. Samen op die scooter is al helemaal niet echt handig. Maar het was niet lang dus even crossen door het bos.
Tja en toen wilde het stuur even niet meedoen. Stijl omhoog, bochtje om en boem. De voorste rechte ski tegen de boom. Ook dit viel mee. Dus scooter uit de sneeuw getrokken en weer rustig verder.
Overigens rendier...........van de week moest ik 's avonds nog even weg. Op de terugweg komt een tegenligger me tegemoet. Met groot licht uiteraard. Om bijvoorbeeld de rendieren te zien die op de weg lopen. De ander doet zijn groot licht uit, we passeren en dan zit je even verblind achter het stuur. Ik doe het grote licht weer aan en dan.............shit, shit...........staat er een rendier voor me op de weg. Meestal seint men even als waarschuwing maar dat gebeurde deze keer niet.
Ik reed gelukkig al niet hard omdat ik weet dat ze daar vaak staan. Maar toch, geloof me, 55 km geeft een aardige klap. Het beestje, Rudolf zullen we maar even zeggen, staat eerst met zijn lekkere kontje naar me toe en gaat daarna dwars op de weg staan. Ik liet het gaspedaal al los, pompend remmen, REMMEN maar het mocht niet baten. Je glijdt toch door. Rudolf kijkt me aan met zijn mooie ogen, in mijn koplampen en ik duim dat het voor het dier meevalt. Hij valt om, houdt zijn kop omhoog, glijdt nog even door ............en blijft verbaasd even liggen. Ik sta stil, draai mijn raam open en hoor me zelf zelfs nog zeggen; oh sorry schat. Ik kijk of hij het heeft overleefd. Ja, gelukkig! Rudolf staat op, kijkt even rond en loopt rustig weg. Niet mank, volledig ongedeerd. Pfffffffffffffff dat is met een sisser afgelopen. De auto kon me niet zoveel schelen maar een beest omver rijden wel. Eenmaal thuis zie ik dat van de extra verlichting 1 lamp het niet doet. Nou als dat alles is. De volgende dag in het licht zien we een scheur in de bumper en de extra verlichting is iets verbogen. Nou ja, liever dat dan een hardere klap en een dode Rudolf. We houden altijd rekening met de dieren op de weg maar soms is het echt onvermijdelijk. Moet je nagaan als je zo hard rijdt zoals anderen dat soms wel doen.
Lapland? Avontuurlijk? Uitdagend? Ja Lapland heeft alles! En wij mogen er wonen. Lekker puh!
