Vrieskou, baggeren en schnitsel..............

Zo fijn dat het een beetje wintert! De zon, het poederlaagje sneeuw, koud!
We moeten er weer aan wennen. In de nacht is het rond de min 12, overdag momenteel rond de min 4.
Ze zeggen dat het weer iets warmer wordt van de week. Niet leuk. Maar de winter duurt nog lang genoeg.

Ondertussen kunnen we gebruik maken van een gratis vriezer buiten.

We hebben ook een paar nieuwe medebewoners!
Een 7 stuks om te beginnen. Wij hebben een stal dus waarom niet opvullen met.....

lekkere schnitseltjes!
Schnitseltjes willen ook graag eten en dan doet de lokale supermarkt ook een brood in het zakje.
En dus had ik net een auto vol met oud brood maar wel heerlijk geurend nog naar kaneelbullar!

Momenteel heeft Hanz even een machine van een buurman te leen. Na alle regen afgelopen zomer werd duidelijk dat bij een paar velden het water wel heel erg slecht wegliep. Met de hand een zware klus dus fijn als je een machine kan lenen. De eerste dagen was even ploeteren en oefenen en vastzitten, goed vastzitten meteen maar daarna ging het voorspoedig!

En zo houden we de mannen weer van de straat!

 

Herfst, op naar de winter.

Een schande is het. De laatste blog 20 augustus. Maar we leven nog.

September was, na een heerlijke augustus maand, zeker niet slecht. De eerste 2 weken was het nog prachtig nazomer weer. Heerlijke temperaturen. Ook wij mochten van een vakantie genieten en ook dit jaar hadden we weer een camper gehuurd. Op 9 september vertrokken we voor een heerlijke 10 lange dagen, niets moeten alles mag, richting onze roots. In Zweden dan wel. Värmland, waar we 5 1/2 jaar gewoond hebben.

Ludde moest weer even wennen aan lange autoritten maar die vond al snel zijn draai. Pauzes en balletje gooien maakte dat het ook voor hem een feestje werd. Zo makkelijk als Ludde zich aanpast!

De eerste dag was wat onrustig. Nog veel wegwerkzaamheden en dan ook nog met dat grove greffel. Dat maakt een herrie zeg. 28 km, dan weer 22 km maar uiteindelijk kwamen ook wij daar voorbij en begon de rust. Totaal een 1200 KM zouden we rijden heen.

Onze eerste stop om oude bekenden op te zoeken was in Dalarna, nabij Johannisholm. Sinds 1990 bezochten we daar een camping, elk jaar vaste prik. Inmiddels zijn Leena en Wolfgang met pensioen maar we hebben nog steeds contact via FB en Skype. Hoe leuk om ze weer even in levenderlijve te zien. Uiteraard mochten van onze kant Skabram kaas en gedroogd gerookt rendiervlees niet ontbreken. We hebben genoten van hun huidige stek, een paradijsje op aarde. Welverdiend overigens.

Johannisholm was van oorsprong een klein dorpje waar glas gemaakt werd. Omdat wij jarenlang gast zijn geweest en nog steeds contact hebben, kregen we een origineel kado. Wolfgang en Leena hebben voor een aantal mensen speciaal vazen laten maken, ter herinnering aan Johannisholm, de vakanties en aan hen. Een schitterend aandenken waar we zeker met heel veel plezier en warmte terugdenken aan die vakanties. Na een paar uur bijgebept te hebben, hebben we toch nog het laatste stuk in het pikkedonker gereden naar Ekshärad. De eerste elanden in het donker dienden zich al aan dus rustig rijden.

De tuin van onze vrienden Ingo en Astrid bood ons de nodige rust en stilte die we even zochten, vooral de eerste dagen. Lekker samen ontbijten, zij naar hun werk en wij gewoon niets, even helemaal niets. Nou ja, klusje aan de camper nog gehad maar verder even niets moeten. Lekker gegeten bij onze favoriet Moccacino. In de zon gezeten, beetje gehangen en met Ludde gespeeld.

We kwamen echt helemaal bij. Zondags was het tijd om weer wat lieve mensen te bezoeken. Onze oude buurtjes bij Västbygård en in Karlstad Nico en Nicolien met de kids. Erg gezellig en heerlijke plekken om te zijn. Jammer dat de afstanden zo groot zijn, anders zouden we zeker vaker die kant opgaan.

Onze "eigen"oude stek konden we niet overslaan en daar hebben we lekker even gewandeld. Heel raar om te zien dat alle aangeplante planten nagenoeg weg waren, alle bomen echt super dicht gegroeid achter op de heuvel. De moestuin die geen moestuin meer is. Maar verder alles netjes en verzorgd. Weet je nog.......dat hier steeds de herten stonden en daar de elanden en daar had een lynx gezeten. En zo komen alle herinneringen boven. Het voelde echter wel goed. Hoe moeilijk we het vonden om toen te verkopen, Nu voelde het prima zo.

Na alle gezellige bezoekjes was het maandags weer de hoogste tijd om naar het Hoge Noorden te vertrekken. We hadden nog wel veel langer willen blijven maar wilden ook rustig aan terug rijden. Na een heerlijk ontbijt in de tuin zijn we richting de 311 gereden en genoten van de landschappen en prachtige herfstkleuren. Een omweg via de Wildernisroute maakte de vakantie compleet. echt een aanrader. Rendieren mogen natuurlijk niet ontbreken in Lapland.

Elke avond stonden we heerlijk in het wild op de prachtigste plekken. Ludde kon heerlijk spelen en wij beetje lezen of filmpje kijken.
10 dagen zijn omgevlogen.

Eenmaal thuis hadden we echt nog helemaal geen zin, maar aangezien we nu onze eigen tijd weer makkelijk kunnen indelen, wat langer slapen en niet alles op een bepaalde tijd af hoeft te zijn komen we langzaam weer helemaal bij na het seizoen. Lekker wandelen met Ludde in de kou.

De tuin is winterklaar, de aardappels gerooid, de eerste boerenkool al gegeten. 1 courgette is geoogst, de rest is te klein gebleven. Kruiden naar binnen gehaald. Stekken gemaakt van de geraniums. Ben benieuwd wat er van opkomt voor volgend jaar.

Noorderlichtseizoen is ook volop begonnen!

De komende winter bied ons ook weer volop vertier. Uiteraard is er bezoek!

De eerste gasten die echt voor ons komen,  komen 24 november aan op Luleå. Broertje Karel en allerliefste schoonzusje Elske. Niet al te lang, maar lang genoeg om wat leuks te gaan zien.

Who is next?