zondag 25 september 2016

Aan alles komt een eind....














Nadat we de rendieren achter ons hebben gelaten nemen we het laatste deel van de Vildmarksvägen richting Vilhelmina. We stoppen voor een koffie pauze bij de Trappstegsforsen. Deze keer minder indrukwekkend dan vorig jaar. Maar het blijft een mooi gezicht. Het naderen van het einde van deze route betekent ook dat onze vakantie er bijna op zit. Maar nog 3 dagen te gaan!















We doen nog even boodschappen in Vilhelmina, gaan nog even een warm gerookt zalmpje halen bij Bergmans Fisk & Vilhelmina Gårdsbutik (een must als je er voorbij komt) en besluiten de nacht op de camping door te brengen. Kolgårdens Stugby & Camping. Deze camping ligt direkt aan de Vildmarksvägen. Een vrij drukke weg, maar verder een pareltje. Ruime familiebadkamers, warm en heel erg verzorgd alles. Toch blijven we maar 1 nacht want er is een groot gezelschap met honden en campers aanwezig. Daar hebben we nog even geen zin in.

Hiervandaan twijfelen we even wat we gaan doen. Of naar Ammernäs of naar Gargnäs, We besluiten richting Ammernäs te rijden om te kijken of we een mooie wildplek vinden, dan kunnen we nog een stuk van de Kungsleden lopen. Echter, na de nodige kilometers rijden en zoeken besluiten we een stuk terug te rijden. Daar vinden we een plek aan het water maar het is te ver om heen en weer te rijden.
















We overnachten hier en de volgende dag rijden we richting Sorsele en doen we onze laatste camping aan. Camping Trollforsen in Gargnäs. Locatie, erg mooi. Maar eerlijk gezegd, na alle mooie reclames en foto's hadden we er meer van verwacht. Het bijbehorende restaurant is 2 dagen per week open, staat ook nergens natuurlijk. De huisjes naast het hoofdgebouw zien er mooi uit, de stuga's op de camping zelf zien er wat triest uit. Maar voor ons is de locatie even hoofdzaak, Het weer is erg goed, de plek mooi en de rust zalig. Op wat klussende buren na, maar dat is voor korte duur gelukkig. Er is één warme douche voor het hele seizoen, voor een 30 tal plaatsen. Voor nu geen probleem, met nog één ander stel kampeerders, maar zomers iets minder handig lijkt ons.














We zoeken nog wat wandelingetjes, rijden een stukje door het bos en en komen dan pas bij echt een verborgen pareltje terecht. Een minicamping, Åkerholmen (nergens te vinden op kaarten) op een schiereilandje.  Éen gebouw als receptie, terrasje, maar jee. Dit hadden we eigenlijk meer verwacht bij de camping waar we staan. Ook weer prachtig aan een meer gelegen, douches in de nabijgelegen school van het gehuchtje, een utedass (schijtdoos dus haha). sek 80 per nacht! Erg leuk gedaan, langs hun weggetje, deze stenen.















We keren terug naar de camping en genieten ook hier in onze luie stoelen van het uitzicht. Al onze overnachtingsplekken waren aan het water en dat is altijd weer een genot. Wat hebben we dit jaar een waanzinnig goed weer gehad. Overdag rond de 18 tot 21 graden, soms iets koeler maar zon, zon en nog eens zon. Ludde hoefde nergens aan een touw want die bleef zo goed bij ons of rondom ons, erg fijn en levert ook geen stress op. Niets zo zielig als een hond moeten vastleggen.

Woensdag is het dan echt de laatste dag. Voor de gelegenheid mag Ludde even lekker nog een uurtje bij ons liggen. Haast hebben we nog niet, maar we moeten naar huis. Via Arvidsjaur, eerst lekker lunchen en we rijden via de E45 richting Jokkmokk met nog 1 stop op advies van Tobias. Auktsjaur.







































Na 5 km (richting Lomträsk) rijden de zandweg op en parkeren nabij Grodkällan. We genieten eerst nog even van een bakkie koffie en maken dan een wandelingetje. Laarzen zijn een absolute must hier! Moeras, houten planken dus erg nat overal.



Opeens staan we voor het bijzondere plekje. Grodkällan, ofwel Kikkerbron. De bron is circa 10 x 10 meter en heeft turkoiskleurig kristalhelder water. Op de lichte zandbodem, een 3 tot 4 meter diep, bubbelt het opstijdende, kokende water alsof het een natuurlijk bubbelbad is.



De naam Grodkällan is een vertaling vanuit de oude Samische naam Tsuobbuoája. De Samen hebben de bron deze naam gegeven nadat zij hadden ontdekt dat kikkers op de bodem van de bron overwinterden. Volgens oude verhalen is het een plek waar de Samen vroeger pauze hielden tijdens hun tocht naar Arvidsjaur waar ze de kerkweekenden bijwoonden. Door het bijzondere uiterlijk van de bron werd deze als grensmarkering gebruikt voor belastingheffingen tussen Lomträsk en Auktsjaur.  Als je op de E45 rijdt richting het Noorden absoluut even een kleine omweg waard om dit bijzondere plekje te zien.

















Inmiddels zijn we weer een paar dagen thuis en gaat alles weer zijn gangetje. Nog steeds veel gasten in de stuga´s en heel lekker weer. Alhoewel bewolkt. De temperaturen 's nachts liggen nog ver boven het vriespunt, veel te warm voor de tijd van het jaar dus. We kijken nu uit naar helder en kouder weer! Want zeg nou zelf...........................als je DIT al in september ziet....hoe zal de winter dan wel niet worden..............






dinsdag 20 september 2016

Zwerven met de caravan...deel 2



























Na 2 dagen Stora Sjöfallet is het tijd voor een beetje actie. Andere actie dan wel.

Op ons programma staat Umeå. Daar is een nieuw winkelcentrum gebouwd met IKEA in de hoofdrol. Omdat Umeå anders voor een dagje shoppen te ver is plakken we die in onze vakantie.
De reis gaat zo voorspoedig dat we bij Skellefteå uitkomen. We pakken een nachtje op een camping deze keer, met de verwachting een lekkere warme douche om op te frissen. Lövånger heet het gehuchtje. Een prachtige historische kern met oude huisjes. De camping (groot veld) ligt er mooi bij. De servicestuga waar zich douches en toiletten zouden moeten bevinden is eigenlijk te triest voor woorden. Ware het niet dat schoonmaken al heeeeel erg lang geleden was. Het huisje zelf is leuk, zou een perfekt huisje kunnen zijn voor 1 of 2 personen. Jammer dat plaatmateriaal tegen de ramen wordt gezet en niet weggewerkt,  1 toilet voor 30 plekken. De sauna ziet er op het eerste gezicht mooi uit, maar de bijbehorende (koude) douches zouden ook wel een een grote, lees GROTE beurt mogen hebben. Prijs kwaliteit ligt dan ook erg uit elkaar. Een plek met stroom, 220 sek. Een 150 zou het eigenlijk maximaal mogen kosten. Ik doe geen eens moeite om een foto te maken.
Wij kijken natuurlijk erg kristisch, wat krijg je voor je geld. Maar de plek is rustig en behalve een ander duits echtpaar is er niemand. Geen lekkere douche dus waar we naar uitkeken, dan is ons badkamertje in ons huisje op wielen toch een heerlijke uitkomst.














Het is zaterdag en wederom een mooie zonnige dag. We tuffen naar Umeå, nu niet ver meer. Je mond valt open als je de nieuwste IKEA vestiging ziet en ik ken er een aantal.

Image

Zo mooi gedaan. Het is een prachtige etalagewinkel geworden midden in het shoppingcentrum.
Allergrootste plus is dat het restaurant apart te bezoeken is en je er ook door de winkel lopend bij komt. Een extra coffeecorner op de benedenverdieping, ook vrijstaand en dan nog een hele uitgebreide winkel met de bekende IKEA lekkernijen en een bistro.
Ik zou zeggen, een ieder die graag de IKEA binnenloopt, dit moet je gezien hebben.







































Na het verkorte shoppen omdat we Ludde niet te lang wilden laten wachten, tuffen we richting Dorotea. Met de bedoeling een plek in het wild te zoeken maar toch wel lekker wilden douchen, besluiten we naar Tessa en Louis te rijden, onze collega's van Doro camp.



Ook zij zijn het hele jaar geopend. Ook al ligt het aan de E45, het geluid van het verkeer valt erg mee. Ludde kon vrolijk om de caravan loslopen, die loopt toch niet weg. We hebben er lekker even 2 dagen gestaan, lekker genoten van een warme douche, voor we dan echt ons 3e doel zouden gaan aandoen. De Wildernisroute / Vildmarksvägen. Al vaker gereden, maar blijft een topper in deze tijd van het jaar met zijn kleurenpracht.

Ook Tobias is ons achterna gekomen op maandag en we spreken af bij het gehuchtje Storbäck om uiteindelijk samen door te rijden naar Borgafjäll / Sutme voor een overnachting in het wild.



Terwijl wij bij Storbäck even koffiedrinken in de zon (alweer) komt Tobias er ook aan. De honden vliegen elkaar direkt weer in de pootjes. Joepieeeee, lekker rennen samen. De weg naar Borgafjäll is echt heel slecht, greffelweg met grote gaten. Tobias rijdt vooruit want die wil eigenlijk nog even tanken. Maar.....wat nou. Dat is pech!


















De diesel is op!
Woensdagochtend zou deze weer gevuld worden. We moesten heel erg lachen natuurlijk want dit verwacht je niet. Maar er zat nog voldoende peut in zijn tank. Tobias rijdt vooruit en hij zoekt vast de mooiste plek op voor de nacht. Wij boemelen er wat rustiger achter aan. Eenmaal geland, lopen we met de honden, nou ja, wij lopen, zij vliegen, even naar het meer en als het kooktijd is krijgen we een kookcursus aangeboden. Mijn favoriet is spätzle, Tobias is een kei in koken en wil het graag voor ons maken. Vers is altijd lekkerder. Ongelofelijk wat die in die kleine ruimte voor elkaar brouwt allemaal. Jaap mag het ook proberen en het smaakt prima. Met een overheerlijke saus en een salade á la Olga, wijntje erbij. Super. De schnaps sla ik deze keer maar liever over.


Dinsdagochtend zijn we weer, na een ontbijt in de zon (saai he!) en het te water laten van de honden, op pad. Tobias gaat in een ander gehucht tanken en we ontmoeten elkaar bij de volgende stop.







































Dit keer richting Sjoutnäset. Wat een prachtige route met al die herfstkleuren. We genieten van de rust, stoppen diverse keren zodat ook Ludde zich tussendoor kan vermaken en vinden een mooie P bij een kapel. Wat een uitzicht.




































Tis dat het erg afgelegen is allemaal maar als je een "room with a view" zoekt moet je hier zijn. De kapel is te bezichtigen, de sleutel hangt gewoon in de deur.


Daarna is het weer etenstijd en weer is Tobias aan de kokkerel voor ons. Olga had de ingrediënten en Tobias kookt. Laat hij nou ook nog een prachtige documentaire "Im land der Samen" in zijn laptop hebben van Joakim Demmer en Martin Rosenfeldt. Via ARTE is deze op tv geweest en de makers van deze film hebben een aantal weken bij ons op de camping verbracht om deze film te maken.



























Na een geslaagde avond duiken we allemaal ons nestje in en voor Tobias is het dan ook de laatste avond voor hij toch echt weer richting huis moet. Weemoedig zwaaien we op woensdagochtend om 08.00 uur 's morgens Tobias en Anka uit. Wij ontbijten in alle rust (!!! in de zon) en gaan verder de Vildmarksvägen op. We willen ook naar de waterval en omdat we niet heen en weer met de caravan willen vinden we een kleine camping in Svaningen. Prachtig gelegen aan een schitterend meer. Wel weer pech met de douches. De nacht kost maar sek 130, maar het muntapparaat voor de douche en de warme kraan zijn stuk. Dan maar niet. Maar verder echt een pareltje.
















Na het bezoek aan de waterval en een simpele maar heerlijke maaltijd, duiken we ons nestje weer in. 'S nachts horen we een hoop gekrijs. Er scharrelt een vos rond de caravan. Ludde geeft geen kik. We luisteren aandachtig naar de bekende gil uit Midsommer Murder. Zo dicht bij hebben we dit nog nooit gehoord. Het voelt ook wel bijzonder. Saai, saai, maar ook donderdag ontbijten we in de zon en daarna volgen we de hoofdroute van de Vildmarksvägen. Het is erg mooi en bovenop het Stekenjokk plateau slaan we ons kamp op deze keer. Jaap is aan de beurt om te koken en de keus is pannekoeken. Zittend in de zon (alweer!), boekje erbij, wijntje erbij. De nacht is fris maar het is prima te doen.







































Vrijdag, fris windje maar we zitten weer in de zon aan ons ontbijt. De luxe 2e badkamer die we buiten hebben bij mooi weer is een genot. Die simpelheid daar kun je van genieten.


























Eenmaal op weg zien we een paar rendieren en staan we plotseling voor een rendierhage......precies op het juiste moment! Men is bezig met het verzamelen van en uitzoeken van de rendieren. Je ruikt het, je hoort het en ik kan er niet wegkomen. Met gepaste afstand en respect. Foto's maken, beetje filmen. We willen doorrijden maar opeens horen we een raar geluid. Gestamp, gesnuif, geknor lijkt het wel. Opeens staat een grote groep rendieren langs de weg achter het hek. Je had me de hele dag daar wel kunnen laten zitten. Wauw. Dit was echt even een kers op de toch al zo mooie vakantietaart! We gaan verder maar we gaan nog steeds niet naar huis!


















































































vrijdag 16 september 2016

Een waanzinnig begin van de vakantie.....deel 1.
























Na al die maanden dan weer een teken van leven uit Jokkmokk.
Om het geen boekwerk te laten worden slaan we maar even een paar maanden over en beginnen we gewoon weer vanaf nu.















Na maanden zoeken hebben we zelf een caravan op de kop getikt. Een Sprite, een type die we in Nederland al eerder gehad hadden. Uit 1990, maar in zeer goede staat voor haar leeftijd. Ruikt fris, geen schimmel, geen vocht, geen rokers.
Na wat kleine reparaties door Jaap en een schoonmaakbeurt binnen en buiten kon het inladen beginnen. Alleen het gevoel al dat je een eigen huisje op wielen hebt is al een heerlijk vrij gevoel.
We telden de weken en dagen af naar 7 september en eindelijk, EINDELIJK, rolden wij dan ook met auto en caravan de camping af. Met 2 heerlijke vrije weken voor ons.

Soms hebben we gasten waarbij de naam gast niet meer van toepassing is en meer overgaat in meer.
Zo ook met een gast die al vaker komt, Tobias met zijn partner.
Tobias en Christian hebben we leren kennen in 2014, het jaar dat wij Ludde in maart als pupje kregen. Zij hebben een meisje op 4 pootjes, genaamd Anka. Het was tussen Anka en Ludde meteen dik aan en als ze elkaar zien, onafscheidelijk. Komt Tobias met zijn camper de camping oprijden, dan zit Anka al in de auto te piepen en Ludde gaat zowat door de deur heen. We openen de deur van de keuken en Ludde loopt, ehhh pardon.....vliegt letterlijk over de trap heen en sluit Anka meteen in alle 4 zijn poten. Beide rennen en vliegen achter elkaar aan en er wordt wat afgelebberd door die 2. Lekker ravotten samen, de hele dag door.
Ook zou T. nog meer bezoek meebrengen. Zijn vriend (die na zou komen met de buurman). Buurman R. zorgt altijd voor huis en haard bij afwezigheid van de heren en dus werd het tijd om hem eens extra te bedanken. Buurman R. had ook een langgekoesterde wens, namelijk een bezoek brengen aan Lapland. Buurman R. werd bij ons in een stuga ondergebracht en een aantal dagtrips werden gepland.























Ook Olga, (ik dus) had een langgekoesterde wens en wat bleek....ook die stond bij de heren in de
planning als verrassing voor buurman R. Aangezien onze vakantie eraan zat te komen en wij nog niets definitiefs hadden bedacht werd prompt onze planning mede bepaalt door deze heren. Snel even bekokstoven hoe we het zouden fixen. Zo stuurden wij, lees Jaap, dus op woensdag 7 september, met de caravan achter en Ludde achterin de auto richting de E45, in noorderlijke richting.
Eerst lekker ontbijten in het zonnetje op een mooie P, nog geen 5 km vanuit huis en daarna op richting Stora Sjöfallet, één van de vele nationaalparken om ons heen. Echt een gebied voor hikers, uren, dagen, weken lang kun je er vertoeven. Voor ons werd het een 2 daags uitje.







































We hadden al een plek in het wild gespot via Google Maps. Eerst even een hapje eten in hotel Stora Sjöfallet en daar troffen we weer de 3 heren. Eenmaal op de plek waar we zouden overnachten, begon het te stormen en gieten maar dat mocht de pret niet drukken.






























Een andere toerist die in contact was gekomen met onze 3 heren kwam er ook gezellig bij.
Met zijn zessen hebben we, na de buien, genoten van een overheerlijk BBQ buffet en het gezelschap. De hondjes lekker spelend om ons heen.
Wijntje erbij, biertje erbij en schnaps erbij hiiipssssss. De bedoeling was dat ik als een blok in slaap zou vallen na maandenlang slecht slapen en me echt beroerd voelde daarvan. Maar Olga en alcohol hebben elkaar nog nooit gevonden dus ik had het er alleen maar warm van en was klaarwakker. Maar vakantie is vakantie en na een fantastische avond kwam een nog mooiere dag.







































Eerst lieten we ons even extra verwennen met een ontbijtbuffet in het hotel om het echte vakantie-gevoel even de overhand te laten nemen. We zwaaiden onze extra gast uit en met zijn vijven togen we op pad. Buurman R. had nog niets in de gaten ondanks dat er zich al een paar hadden versproken over wat komen ging. Pas bij de receptie en het zien van die helikopters begon er wat te dagen. We zouden een rondvlucht gaan maken van 40 minuten.

Christian voorin om foto´s te maken en wij met zijn vieren op de achter stoelen, als haringen in een tonnetje. Maar het ging.



































































Wat een uitzicht, wat een wijdsheid. De 40 minuten zijn natuurlijk veel te snel voorbij. Maar de volgende trip stond al weer gepland dus hup, auto in. Eerst naar Naturum Laponia en daarna met een bootje over naar Saltoluokta, een bergstation waar men kan overnachten en vanwaar de meesten hun wandeling op Kungsleden beginnen. Voor Ludde de eerste keer om met een bootje over te gaan, best spannend vond hij het. Maar terug ging al beter. De heren hebben met de honden gewandeld en ik heb genoten van een kortere wandeling en de vergezichten.

 



Eenmaal aan de overkant terug scheidden onze wegen. Christian en buurman R. richting vliegveld. wij richting slapen nog een nachtje bij Stora Sjöfallet, dan naar Umeå en daarna terug richting Vildmarksvägen. Wel met nog een welgemeende uitnodiging in onze zak om hen toch echt in Duitsland te bezoeken. Tobias heeft nog een weekje vakantie en een dezer dagen kunnen de hondjes elkaar weer in de pootjes sluiten........