maandag 29 september 2014

Eindelijk dan, Moby Dick!

Het bleef maar slecht weer langs de kust van Noorwegen.































Vesterålen, de eilandengroep waar we zitten in Andenes lijdt er ook onder. Weer wordt de walvis safari uitgesteld en dat was maar goed ook. Tot 15 meter per seconde giert het om onze camper heen en zo af en toe lijkt het of we worden opgetild en ergens anders neergezet. Maar gelukkig. Met zijn allen zijn we zwaar genoeg om de storm te doorstaan.



















































Donderdagavond maak ik nog heel veel foto's op het strand en ik moet me echt schrap zetten met windkracht 15. Vrijdag is het goed weer, de enige dag ook, daar althans! Ook nu is het spannend of de boottocht doorgaat. We melden ons aan voor de tocht. Voor Ludde kunnen we honden oppas regelen en we zullen tijdens de rondleiding in het museum horen of er uitgevaren zal worden. Het is goed weer maar de golven zijn nog erg hoog. Maar er komt goed nieuws! Om 1400 uur worden we bij de boot verwacht. Blij en goed ingepakt stapt iedereen de boot op, niets vermoedend wat ons te wachten staat. Althans.






Wij hebben dit al een keer gedaan en weten dat we een sterke maag hebben! Omdat het weer ogenschijnlijk rustig is maar op zee dus niet, besluit Kapitein Haak om eerst de fjord in te varen. Normaal pakken ze de tocht op waar ze de dag ervoor een walvis hebben gezien. Aangezien er nu al 2 dagen tussen zitten, moet hij overnieuw beginnen en zoeken. In het fjord is het water rustig. Prachtig uitzicht en iedereen vol verwachting. De kapitein heeft een koptelefoon op waarmee hij sonar geluiden op kan pikken en zo Moby Dick kan vinden.



















Na een anderhalf uur zoeken, stoppen en luisteren laat hij weten dat het niets gaat worden. Shitshitshit. Gelukkig besluit hij het toch op open zee te proberen. We zien nog een legervliegveld waar testvluchten vertrekken. Heerlijk zonnetje erbij. Genieten. Warme overalls worden uitgedeeld aan wie wil want het wordt een lange (zoek)tocht. Wat een mazzel dat we voor Ludde oppas konden regelen. Een 16km uit de kust zijn we en de een na de ander wordt doodziek. De golven klotsen tegen de boot. Niet eens zo hoog, maar hoog en vooral sterk genoeg om het gros van de mensen ziek te krijgen. Kotszakjes worden uitgedeeld aan diegene die al over de reling hangen. Wij hebben nergens last van. Nemen rustig koffie en biscuit. Inmiddels staan we helemaal bovenop naast kapitein Haak en de begeleiders van de tocht. Tenminste 3 die niet ziek worden.

















De wind is hier echter erg koud en Jaap besluit een verdieping lager te gaan staan. Ik niet, want ik sta liever in de koude wind dan dat ik tussen die kotsende mensen sta.


















Dus ik zet me schrap, 6 uur lang.
Ik moet me zo schrap zetten dat ik echt flinke spierpijn heb de dag erna. Maar de 6 uur zoeken loont zich wel. Het begint inmiddels al zachtjes te schemeren....Opeens hoort de kapitein iets op de sonar. Wat? Hij hoort er meedere...op verschillende plekken. We gaan een richting op en na diverse keren stoppen en luisteren horen we ....stuurboord! Die paar mensen die nog staan zoeken de zee af naar opspuitend water. En ja hoor.

















Langzaam volgt de boot de walvis en nadert hem heel voorzichtig van achteren. Zo kunnen we hem goed zien en we wachten net zo lang tot hij een duik gaat nemen. Opeens roept de kapitein, hij gaat duiken! Het moment om de camera klaar te hebben. Je hebt maar 1 kans! Yes, hebbes. Wat een staart.


























We blijven even cirkelen en ondertussen pikt kapitein Haak het volgende signaal op. We varen erheen en yes........een walvis. Deze duikt wel maar het is een nepduik. We varen weg want Moby laat zich niet meer zien. Ondertussen is het signaal van nummer 3 opgepikt. Ook daar gaan we heen terwijl vele mensen zich doodziek voelen. Maar daar heeft Haak geen boodschap aan. We kwamen voor walvissen, die zul je krijgen ook! De zon gaat zachtjes onder en op het nippertje zien we nummer 3. Met een giga mooie staart maar het is kiezen. Kijken of foto maken. Ik besluit te kijken voor het moment voorbij is. Geweldig om mee te maken om deze zoogdieren in vrijheid te kunnen zien. Na uren varen komt er soep. En land in zicht. De zieken slaken een zucht van verlichting. Wij staan nog steeds lachend, met soep, recht overeind.
Aan land staat Ludde te wachten met zijn oppasje. Iedereen blij! Wij duiken nog een restaurant in want het is 19.30 voor we terug zijn. De hoogste tijd voor een echte maaltijd.


















Zaterdag laten we Andenes achter ons. Niet zoals gepland via de Lofoten maar rustig terug en met een veerboot naar de E6. Het weer aan de kust blijft slecht. Tijd om de zon weer op te zoeken. Op de veerboot hebben we nog slechter weer dan voorheen. De meters hoge golven slaan over het panoramadek maar het is prachtig en spannend. Natuurlijk ligt het fototoestel in de auto. Ludde zit ook nog in de auto onderdeks en vindt het eng. Maar dat is inmiddels een veilige en bekende haven voor hem geworden, dus we laten hem toch maar daar tijdens de overtocht.

















De komende nachten zoeken we een plek in het wild en we hebben mooi weer.  Grote contrasten volgen elkaar op. We genieten van de herfstkleuren. Wat zijn Noorwegen en Zweden toch mooi. We bezoeken nog een hele oude inmiddels leegstaande boerderij, waar je berggeit pootjes voor moet hebben. Hier genieten we volop van het uitzicht. We maken nog wat korte wandelingen en we halen nog een heerlijk vers geitenkaasje op onze route naar huis.



Inmiddels zijn we weer thuis en ook dat is heerlijk. De eerste sneeuwbuitjes hebben we gehad, erg vroeg. Maar ook dat is weer een geniet momentje met de houtkachel aan. Noorderlicht? Volop!
De katten liggen weer binnen te snorren en we maken ons op voor de winter.
Kom maar op! Wij kunnen niet wachten!



woensdag 10 september 2014

På tur...........Vakantie!


Zondag mochten we de camper halen en na een rit van 180 km waren we met Ludde in Luleå.
De camper voorzien van onze boodschappen ,korte uitleg gekregen, centjes betaald en weer op weg terug naar Jokkmokk. Oh nee, Ludde met zijn mandje er eerst in gezet. Rijden is nog geen favoriet, maar ziek is hij gelukkig tot nu toe niet meer. Maar happy, ook niet echt. Maar goed, hij gaat redelijk makkelijk de auto in. Regelmatig pauzes inlassen en rustig aan.



































Maandag begint als een zonnige dag. Ludde een reistablet gegeven omdat het een lange rit wordt. Hij houdt zich rustig maar is en blijft alert. Via Porjus, Gällivare, Kiruna, Abisko en Riksgränsen gaan we naar Noorwegen. Hoe noorderlijker we komen, hoe duidelijker het wordt dat we echt herfst hebben in Noord Zweden. Knaloranje is alles. Alles is zo egaal oranje dat ook dat moeilijk is om goed op de foto te zetten.Ook krijgen we meer laaghangende bewolking. Dat maakt het niet makkelijker. Maar wat is dit een prachtig stuk om te rijden. De eerste tankstop hebben we ook gehad.........Gelukkig scheelt het al dat we zo dichtbij wonen.


















 

Eenmaal in Noorwegen, net voorbij Narvik een plek voor de nacht gezocht en gevonden. Op een P aan een fjord. Wel veel lawaai van verkeer maar je hebt hier weinig keus. En we willen graag wild kamperen. Prachtig uitzicht. Inmiddels wel miezerig maar binnen droog en gezellig. De wind om je heen, regen af en toe op het dak. Heerlijk geluid.





Dinsdagochtend is het droog echter met veel laaghangende bewolking. Foto's maken heeft echter geen zin. Ludde  is vandaag erg onrustig in de auto. Hij is niet ziek maar erg pieperig, zielig. We rijden naar Andenes, wat ligt op de eilandengroep Vesterålen. Over enorme bruggen waar o.a. de Hurtigruten onderdoor gaat, langs steile bergmassieven, witte stranden en zeegroen water. Het waait behoorlijk, het regent, maar het is er absoluut niet minder mooi om. Juist dit weer en die enorme wolkenpartijen maken het op hun manier zeer de moeite waard. Dan, na een toch weer 350 kilometertjes komen we aan bij Andenes. We horen dat woensdag de walvissafari niet door gaat. We schrijven in voor donderdag. We zoeken een plek op de camping waar we nog even met Ludde kunnen wandelen en spelen. Ludde heeft ook schat zoeken uitgevonden. 




Het is tot stormachtig aan toe, 11 tot 12 meter per seconde. Het miezert en je hoort het heerlijke geluid van de golfslag. De auto gaat aardig heen en weer. Spannend of donderdag de boottocht doorgaat want de weersverwachting is niet goed voor donderdag.

Bij storm zal de boottocht niet doorgaan en opschuiven naar vrijdag. Maar ook dat hadden we al in ons achterhoofd. Ondertussen vinden wij het niet erg hier gewoon lekker te staan. Lekker relaxen, beetje lopen, lezen, Ludde even alleen laten, om te wennen. We komen de dag keutelend door. Buiten waait de wind om ons huisje op wielen. Binnen zitten we droog en lekker warm. De douche was lekker en het uitzicht super. Wat willen we nog meer, lekker relaxed toch!