Na al die maanden dan weer een teken van leven uit Jokkmokk.
Om het geen boekwerk te laten worden slaan we maar even een paar maanden over en beginnen we gewoon weer vanaf nu.
Na maanden zoeken hebben we zelf een caravan op de kop getikt. Een Sprite, een type die we in Nederland al eerder gehad hadden. Uit 1990, maar in zeer goede staat voor haar leeftijd. Ruikt fris, geen schimmel, geen vocht, geen rokers.
Na wat kleine reparaties door Jaap en een schoonmaakbeurt binnen en buiten kon het inladen beginnen. Alleen het gevoel al dat je een eigen huisje op wielen hebt is al een heerlijk vrij gevoel.
We telden de weken en dagen af naar 7 september en eindelijk, EINDELIJK, rolden wij dan ook met auto en caravan de camping af. Met 2 heerlijke vrije weken voor ons.
Soms hebben we gasten waarbij de naam gast niet meer van toepassing is en meer overgaat in meer.
Zo ook met een gast die al vaker komt, Tobias met zijn partner.
Tobias en Christian hebben we leren kennen in 2014, het jaar dat wij Ludde in maart als pupje kregen. Zij hebben een meisje op 4 pootjes, genaamd Anka. Het was tussen Anka en Ludde meteen dik aan en als ze elkaar zien, onafscheidelijk. Komt Tobias met zijn camper de camping oprijden, dan zit Anka al in de auto te piepen en Ludde gaat zowat door de deur heen. We openen de deur van de keuken en Ludde loopt, ehhh pardon.....vliegt letterlijk over de trap heen en sluit Anka meteen in alle 4 zijn poten. Beide rennen en vliegen achter elkaar aan en er wordt wat afgelebberd door die 2. Lekker ravotten samen, de hele dag door.
Ook zou T. nog meer bezoek meebrengen. Zijn vriend (die na zou komen met de buurman). Buurman R. zorgt altijd voor huis en haard bij afwezigheid van de heren en dus werd het tijd om hem eens extra te bedanken. Buurman R. had ook een langgekoesterde wens, namelijk een bezoek brengen aan Lapland. Buurman R. werd bij ons in een stuga ondergebracht en een aantal dagtrips werden gepland.
Ook Olga, (ik dus) had een langgekoesterde wens en wat bleek....ook die stond bij de heren in de
planning als verrassing voor buurman R. Aangezien onze vakantie eraan zat te komen en wij nog niets definitiefs hadden bedacht werd prompt onze planning mede bepaalt door deze heren. Snel even bekokstoven hoe we het zouden fixen. Zo stuurden wij, lees Jaap, dus op woensdag 7 september, met de caravan achter en Ludde achterin de auto richting de E45, in noorderlijke richting.
Eerst lekker ontbijten in het zonnetje op een mooie P, nog geen 5 km vanuit huis en daarna op richting Stora Sjöfallet, één van de vele nationaalparken om ons heen. Echt een gebied voor hikers, uren, dagen, weken lang kun je er vertoeven. Voor ons werd het een 2 daags uitje.
We hadden al een plek in het wild gespot via Google Maps. Eerst even een hapje eten in hotel Stora Sjöfallet en daar troffen we weer de 3 heren. Eenmaal op de plek waar we zouden overnachten, begon het te stormen en gieten maar dat mocht de pret niet drukken.
Een andere toerist die in contact was gekomen met onze 3 heren kwam er ook gezellig bij.
Met zijn zessen hebben we, na de buien, genoten van een overheerlijk BBQ buffet en het gezelschap. De hondjes lekker spelend om ons heen.
Wijntje erbij, biertje erbij en schnaps erbij hiiipssssss. De bedoeling was dat ik als een blok in slaap zou vallen na maandenlang slecht slapen en me echt beroerd voelde daarvan. Maar Olga en alcohol hebben elkaar nog nooit gevonden dus ik had het er alleen maar warm van en was klaarwakker. Maar vakantie is vakantie en na een fantastische avond kwam een nog mooiere dag.
Eerst lieten we ons even extra verwennen met een ontbijtbuffet in het hotel om het echte vakantie-gevoel even de overhand te laten nemen. We zwaaiden onze extra gast uit en met zijn vijven togen we op pad. Buurman R. had nog niets in de gaten ondanks dat er zich al een paar hadden versproken over wat komen ging. Pas bij de receptie en het zien van die helikopters begon er wat te dagen. We zouden een rondvlucht gaan maken van 40 minuten.
Christian voorin om foto´s te maken en wij met zijn vieren op de achter stoelen, als haringen in een tonnetje. Maar het ging.
Wat een uitzicht, wat een wijdsheid. De 40 minuten zijn natuurlijk veel te snel voorbij. Maar de volgende trip stond al weer gepland dus hup, auto in. Eerst naar Naturum Laponia en daarna met een bootje over naar Saltoluokta, een bergstation waar men kan overnachten en vanwaar de meesten hun wandeling op Kungsleden beginnen. Voor Ludde de eerste keer om met een bootje over te gaan, best spannend vond hij het. Maar terug ging al beter. De heren hebben met de honden gewandeld en ik heb genoten van een kortere wandeling en de vergezichten.
Eenmaal aan de overkant terug scheidden onze wegen. Christian en buurman R. richting vliegveld. wij richting slapen nog een nachtje bij Stora Sjöfallet, dan naar Umeå en daarna terug richting Vildmarksvägen. Wel met nog een welgemeende uitnodiging in onze zak om hen toch echt in Duitsland te bezoeken. Tobias heeft nog een weekje vakantie en een dezer dagen kunnen de hondjes elkaar weer in de pootjes sluiten........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten