Nadat we de rendieren achter ons hebben gelaten nemen we het laatste deel van de Vildmarksvägen richting Vilhelmina. We stoppen voor een koffie pauze bij de Trappstegsforsen. Deze keer minder indrukwekkend dan vorig jaar. Maar het blijft een mooi gezicht. Het naderen van het einde van deze route betekent ook dat onze vakantie er bijna op zit. Maar nog 3 dagen te gaan!
We doen nog even boodschappen in Vilhelmina, gaan nog even een warm gerookt zalmpje halen bij Bergmans Fisk & Vilhelmina Gårdsbutik (een must als je er voorbij komt) en besluiten de nacht op de camping door te brengen. Kolgårdens Stugby & Camping. Deze camping ligt direkt aan de Vildmarksvägen. Een vrij drukke weg, maar verder een pareltje. Ruime familiebadkamers, warm en heel erg verzorgd alles. Toch blijven we maar 1 nacht want er is een groot gezelschap met honden en campers aanwezig. Daar hebben we nog even geen zin in.
Hiervandaan twijfelen we even wat we gaan doen. Of naar Ammernäs of naar Gargnäs, We besluiten richting Ammernäs te rijden om te kijken of we een mooie wildplek vinden, dan kunnen we nog een stuk van de Kungsleden lopen. Echter, na de nodige kilometers rijden en zoeken besluiten we een stuk terug te rijden. Daar vinden we een plek aan het water maar het is te ver om heen en weer te rijden.
We overnachten hier en de volgende dag rijden we richting Sorsele en doen we onze laatste camping aan. Camping Trollforsen in Gargnäs. Locatie, erg mooi. Maar eerlijk gezegd, na alle mooie reclames en foto's hadden we er meer van verwacht. Het bijbehorende restaurant is 2 dagen per week open, staat ook nergens natuurlijk. De huisjes naast het hoofdgebouw zien er mooi uit, de stuga's op de camping zelf zien er wat triest uit. Maar voor ons is de locatie even hoofdzaak, Het weer is erg goed, de plek mooi en de rust zalig. Op wat klussende buren na, maar dat is voor korte duur gelukkig. Er is één warme douche voor het hele seizoen, voor een 30 tal plaatsen. Voor nu geen probleem, met nog één ander stel kampeerders, maar zomers iets minder handig lijkt ons.
We zoeken nog wat wandelingetjes, rijden een stukje door het bos en en komen dan pas bij echt een verborgen pareltje terecht. Een minicamping, Åkerholmen (nergens te vinden op kaarten) op een schiereilandje. Éen gebouw als receptie, terrasje, maar jee. Dit hadden we eigenlijk meer verwacht bij de camping waar we staan. Ook weer prachtig aan een meer gelegen, douches in de nabijgelegen school van het gehuchtje, een utedass (schijtdoos dus haha). sek 80 per nacht! Erg leuk gedaan, langs hun weggetje, deze stenen.
We keren terug naar de camping en genieten ook hier in onze luie stoelen van het uitzicht. Al onze overnachtingsplekken waren aan het water en dat is altijd weer een genot. Wat hebben we dit jaar een waanzinnig goed weer gehad. Overdag rond de 18 tot 21 graden, soms iets koeler maar zon, zon en nog eens zon. Ludde hoefde nergens aan een touw want die bleef zo goed bij ons of rondom ons, erg fijn en levert ook geen stress op. Niets zo zielig als een hond moeten vastleggen.
Woensdag is het dan echt de laatste dag. Voor de gelegenheid mag Ludde even lekker nog een uurtje bij ons liggen. Haast hebben we nog niet, maar we moeten naar huis. Via Arvidsjaur, eerst lekker lunchen en we rijden via de E45 richting Jokkmokk met nog 1 stop op advies van Tobias. Auktsjaur.
Na 5 km (richting Lomträsk) rijden de zandweg op en parkeren nabij Grodkällan. We genieten eerst nog even van een bakkie koffie en maken dan een wandelingetje. Laarzen zijn een absolute must hier! Moeras, houten planken dus erg nat overal.
Opeens staan we voor het bijzondere plekje. Grodkällan, ofwel Kikkerbron. De bron is circa 10 x 10 meter en heeft turkoiskleurig kristalhelder water. Op de lichte zandbodem, een 3 tot 4 meter diep, bubbelt het opstijdende, kokende water alsof het een natuurlijk bubbelbad is.
De naam Grodkällan is een vertaling vanuit de oude Samische naam Tsuobbuoája. De Samen hebben de bron deze naam gegeven nadat zij hadden ontdekt dat kikkers op de bodem van de bron overwinterden. Volgens oude verhalen is het een plek waar de Samen vroeger pauze hielden tijdens hun tocht naar Arvidsjaur waar ze de kerkweekenden bijwoonden. Door het bijzondere uiterlijk van de bron werd deze als grensmarkering gebruikt voor belastingheffingen tussen Lomträsk en Auktsjaur. Als je op de E45 rijdt richting het Noorden absoluut even een kleine omweg waard om dit bijzondere plekje te zien.
Inmiddels zijn we weer een paar dagen thuis en gaat alles weer zijn gangetje. Nog steeds veel gasten in de stuga´s en heel lekker weer. Alhoewel bewolkt. De temperaturen 's nachts liggen nog ver boven het vriespunt, veel te warm voor de tijd van het jaar dus. We kijken nu uit naar helder en kouder weer! Want zeg nou zelf...........................als je DIT al in september ziet....hoe zal de winter dan wel niet worden..............
Geen opmerkingen:
Een reactie posten