Julmarknad i Jokkmokk

     

Het opbouwen van stuga 1 is in volle gang. Hoogste tijd dus om na een week flink klussen en 400 doosjes vouwen, lekker een dag vrij te nemen.

Jaap ging wel weer klussen maar nu aan ons nieuwe "oude" speeltje, de snowscooter.
Zelf heb ik, samen met Rianne, Jokkmokk onveilig gemaakt. Dat is dus zo gebeurd he. Denk je.
Overigens kwam Rianne me, te laat,  ophalen. Ach wat is te laat op je vrije zondag. Ik lees net op haar blog dat ze hier ongewassen aan durfde te komen.....(zie "Little Lapland") Rond 1130 uur dus op naar het dorp!

Goed. Eerst hebben we gesnuffeld op de Loppis. uhhhhhhhhhhh Loppis???????

Zweeds lesje; loppis is rommelmarkt.
Is al eerder genoemd maar ik snap best dat jullie dat niet onthouden hoor! 

 

Voor heel weinig zweedse kroontjes kun je leuke dingen scoren. Op de loppis, in dit geval binnen, staan vaak dezelfde mensen met dezelfde spullen. Na de loppis, waar je met je dikke jas, lange onderbroek, wanten, muts rond loopt te sjokken heb je dorst! Dus op naar Café Gasskass voor een lekker bakkie cappucino. Ojdå, wat een pech. Cappucino apparaat is stuk, dus dan maar gewone koffie. Iets lekkers erbij en smullen maar. Nog een gratis glöggje gekregen met echte wijn......hipssss. Heerlijk. Uiteraard lekker bij het raam gezeten, want de stalletjes voor de kerstmarkt werden nog opgebouwd. Dus apies kijken!  Apies kijken ook naar ons, dus al snel kwamen er nog een paar bekenden naar binnen lopen. We zouden ze nog wel vaker tegenkomen die middag.


Na de koffie lekker weer de frisse lucht in. Het is rond 1400 uur al aardig donker, dus de verlichting en kaarsen zorgden voor gezellige sfeertjes. Hier een glögg proeven, daar een glögg proeven, de nodige alcohol hadden we snel achterover....(ahum). Er stonden zeker wel 10 stalletjes. Toch waren we pas tegen 1600 uur thuis. Je komt altijd wel een bekende tegen, hier een babbel, daar een babbel. De kerstman was zwaar over tijd! Moest zijn rendieren zeker nog vangen...

Toch maar even wachten op die goede man. Gekscherend zeiden we al, die komt stilletjes achter ons langs en gaat meteen de volgende straat in naar huis...

Bijna zonder dat we erg in hadden schoot de kerstman ons met een somber HOHOHO voorbij. De beste man had er zeker geen zin in. Hij bleef lekker in zijn arreslee zitten, waar een pony voorgespannen stond. Al snel omringt door alle kleine Jokkmokkeltjes en Jokkmokkertjes. Niets rendieren. Inderdaad, hoogste tijd om boodschappen te gaan doen. 

Na 400 doosjes vouwen moeten er ook 400 stukjes kaas ingepakt worden in die doosjes. Dus alle hands aan dek! Jaap kreeg een schort aan en snijden maar jochie. Met zijn drieën hebben we morgen nog 150 stukjes te gaan. Daarna woensdag de bezorging in de grote stad Luleå. Jongens wat hebben we het toch slecht hier!

We krijgen vaak de vraag of we hier iets missen, ergens heimwee naar hebben. Gelukkig is de sociale media een super iets om de familie en vrienden te spreken of lezen. Daarnaast missen we eigenlijk niets. We zijn gewend om afstanden te rijden. We genieten ook van de ritten. Dus een keer vaker naar de stad wordt altijd goed gepland en met een boodschappenlijstje. Het enige wat ik persoonlijk mis is een lekkere winkel zoals bijvoorbeeld Intratuin. In de stad is een tuincentrum maar ze hebben hier nog niet een kwart van wat er in NL te vinden is. Maar ach, de tweedehands winkeltjes zijn goed vertegenwoordigd, ook erg leuk. Ons kleine tuincentrum is alleen in het voorjaar open, maak ik dan ook grif gebruik van.

Ook hebben we deze keer de keuze om naar Zweden te verhuizen nog veel bewuster gemaakt dan de eerste keer. Toen waren we al heel goed voorbereid, maar op je gevoel en emoties kun je je niet voorbereiden.
Het is net of deze keer alles op zijn plaats valt. Vorige keer hadden we veel pech en hebben we in korte tijd veel heftige emoties gekend. Deze keer waren we nog beter voorbereid. In Jokkmokk wordt veel georganiseerd, het is het centrum van Lapland. Voor ons gevoel gebeurd hier meer dan in Värmland. We hebben daar ook genoten, maar hier voelen we ons, samen met Hanz een eenheid. Het leuke is dat Hanz dat zelf ook zegt. Jaap heeft hier een heerlijke grote werkplaats in de voormalige melkstal. Het buiten zijn, klussen,  sneeuwschuifwerk erbij maakt het plaatje compleet. Vrijheid ook. Zelf je werk kunnen plannen, afhankelijk van drukte, weer of wat dan ook. Het voelt nog steeds niet als werk. We mogen lekker bezig zijn met alles waar we ons met hart en ziel in willen storten, iets mooiers is er toch niet?

Live the life you love, love the life you live!
Nog steeds!!!