Het blijft genieten als je ziet wat er allemaal rondvliegt, hupt, of weer eens uit de lucht valt (of niet)
Niet voor niets is nog steeds mijn favoriet; what a wonderful world.
De titel van deze blog heb ik ook plots in mijn kop en wil er niet meer uit. Ik pieker me suf waar ik dit liedje van ken en besef opeens..............Paul de Leeuw. Vraag me niet hoe ik daar opeens aan kom. Andere liedjes als Someday my prince wil come....ja dat snap ik!
Onlangs was ik heerlijk een dagje met Rianne aan het LOPPISSEN (nieuw werkwoord) in Piteå.
Samen een dag richting kust, gewoon meidendag. Een loppis is dus gewoon second hand en blijft nog altijd voor ons het summun van shoppen. Goedkoop, vooral lang rondsnuffelen en je fantasie de loop laten gaan. Niets luxe, gewoon plain en simpel. Maar oh wat is dat heerlijk. Lekker geiten (nieuw werkwoord) met zijn tweeën.
Via Storforsen, Älvsbyn rijden we richting Piteå en belanden we na even zoeken, waar zat die loppis ook al weer, bij de eerste op een lijstje van 5 winkels. Repris heet deze, een 30 km voor Piteå in Öjebyn. Best groot, best aardig ingericht en vooral goedkoop. Na een rit van 2 1/5 uur is de eerste stop uiteraard een toiletbezoek. De functie hiervan moge duidelijk zijn, functie 2 is vooral niet in je broek plassen van het lachen waarbij ik nu even naar mezelf moet kijken. Want ondanks de 50plus (ik!) is die eigenschap nog niet verleerd.
Eerst duiken we de grove hoek in, buitenspul, bouwspul. We nemen maar een winkelwagentje mee. Rianne scharrelt al snel ergens een bakje vandaan en vult deze met spijkers. Spijkers heb je nooit genoeg! Een soort houten schoenenrek verdwijnt ook in de kar. Ik heb al snel mijn eerste plantenpotje te pakken. Het personeel kijkt geamuseerd toe. Wat is dat voor taaltje wat die 2 dames spreken? We zeggen niets en laten ze lekker kijken, des te meer lol hebben wij. Je moet op je wagentje letten. Wij vinden leuke dingen en als je even de wagen parkeert, lijkt het alsof het bij de winkel hoort. Hopla, daar heb je het gedonder al in de potjes. 2 dames staan doodgemoedelijk in ONZE spullen te snuffelen. Snel trekken we het wagentje mee en de dames hebben het nakijken. Wij hebben alweer de grootste lol om die 2.
De volgende ruimte is serviesgoed, stofjes etc. We voelen ons als 2 kleine kinderen in een snoepwinkel. Ook hier beland er van alles in ons wagentje en na 2 uur ronddolen gaan we naar de kassa. Buiten duiken we nog even naar de tuinstoelenafdeling en vindt Rianne een heerlijk ligbedje voor die zon die er nog te weing is in Jokkmokk. Dan laden we daarna de boel in de auto. Overigens is Rianne haar auto erg erg ERRUG vies. Stofbende van buiten dan vooral. Al snel zit je kleding vol, dus even het stoffertje erover. Naast ons staat een blinkend schone auto, die krijgt van ons wat stof in de lucht mee. We staan erbij te kuchen en hikken van het lachen. NEXT STOP.
We vinden een tuincentrum en dat is met recht een oase, ondanks dat de showkamers nog niet lenteklaar zijn. Piteå versus Jokkmokk is al een seizoen verschil, Nee dan hier. We belanden in de tuinen en met de zon op onze bolletjes puffen we van de hitte. 25 graden! We kijken naar alle leuke spulletjes en opeens begint Rianne spontaan een groen gespikkelt wezen te zoenen!
De kikkers staan er in diverse kleuren maar geen van allen veranderd in de sprookjesprins. Helaas.
Het paard blijft leeg!
.jpg)
Giechelend zien we, heel uitnodigend, 2 bistrostoeltjes. We hoeven elkaar niet eens aan te kijken. Binnen is een koffie apparaat.....Hup, voor we het weten zitten we met een papieren kop koffie volop in de zon te genieten. Het is moeilijk wegkomen maar na een half uur staan we toch maar op. Er staat nog meer op het program.
De vriendelijke mevrouw doet me aan iemand denken in NL. We rekenen af en verdwijnen naar de auto. Ook hier weer dezelfde auto en dames naast ons. Die hebben ook zo een dagje uit....
Op zoek naar de 2e loppis. Second Hand. Deze gaat om 12.00 uur open en netjes om 12.00 uur parkeert Rianne haar bolide. Weer naast die blinkende auto. Tja. Dan kunnen we het niet laten.
Rianne gaat met haar slanke vinger over haar eigen super stoffige auto en haar vinger beweegt zich langzaam naar de blinkende auto. Niemand die ons ziet want we staan aan de verkeerde kant geparkeerd. Stiekum gaat dat vingertje over de blinkende lak en whoops.........een vieze veeg tekent de auto voor het leven.
Wij nemen lachend gierend en brullend de kuierlatten en rijden snel naar de voorkant van de winkel. Tjee. wat een auto's. Zoveel auto's verwacht je bij Media Markt of zo maar niet hier. Nog nahikkend stuiven we naar binnen en we worden letterlijk bevangen. Zoveel mensen, niet normaal! We zien meteen aan de inrichting dat dit wel eens een dure winkel zou kunnen zijn.
Toch nemen we dapper een winkelwagen en verdwijnen in de mensenmenigte. Na 1 blik op de schappen snappen we het. Dit is DE grootste snoepwinkel op het gebied van Loppis. Mensen graaien en graaien en na 2 seconden doen we heel hard mee. De prijzen zijn meer dan normaal en we vinden de leukste oude spulletjes. Je weet niet waar je moet kijken. De winkel is echt gestyled en super goed ingericht. Mijn handen jeuken als ik dit zie. Dit wil ik ook. Maar ik vind het shoppen net zo gaaf dus, ..OEPS. Opgelet daar staan toch verdorie alweer diezelfde 2 dames in ons winkelwagentje te snuffelen. Om de beurt blijven we bij het wagentje, maar als snel hebben we een 2e wagen nodig. We weten niet waar we moeten beginnen en als we een hoek omgaan lopen we tegen een super gezellig restaurant aan. Ingericht met oude spulletjes maar oer gezellig.
Uiteraard, we gaan aan een heerlijke boterham met zalm en brie en een glaasje grenadine. We snuffelen daarna weer verder en na 3 uur is het genoeg. We hebben alles gezien en dan rekenen we af. We vinden nog een Rode Kruis winkel maar dit is niets meer na de voorgaande 2. Maar we hebben genoten en het is tijd voor de terugweg.
Eerst een pizza want het is een lange rit. In de pizzeria is zoveel keus dat we lachend staan te bedenken wat we nemen. Ineens komt er een meneer voorbij die me in de ogen kijkt en met diepe zwoele stem TJÄNA zegt. Oftewel hallo. Vanuit onze ooghoeken kijekn we elkaar aan en om in de slappe lach uit te barsten. WC waar is de wc....maar uiteindelijk zitten we toch met een pizza aan tafel. De wc inderdaar hebben we al weer bezocht want het gevaar blijft....
In plaats van koffie kopen we nog een softijsje...nou ja. IJS. Niet normaal wat een joekel. Maar smaken doet ie. Een goede 3 uur later zijn we thuis. Dit moeten we vaker doen, dus...........Piteå.
We'll meet again! En dat wordt sneller dan je denkt.......
Mijn buit met nog een spiksplinternieuw houten luxaflex. Een heerlijk boek, expressokopjes en de nodige potjes.
