Hejhej!
Vandaag is het 4 mei en we zijn officieel in dienst bij SKABRAM!!!
De week van 20 april stond in het teken van een verrassing.
Een aantal weken geleden hebben we kennis gemaakt met Karin en Juha van Arctic Husky Adventures.
Omdat Jaap 60 zou worden, wilde ik hem verrassen met een hondensledetocht.
Het zou er om spannen of dat zou lukken, omdat opeens de temperatuur de laatste 2 weken rond het vriespunt bleef hangen. Gelukkig waren de nachten nog onder 0 en overdag maximaal +5.
Zou de sneeuw lang genoeg goed blijven voor onze tocht en zou het ijs nog lang genoeg ijs blijven zonder plassen erop? Eenmaal een datum gepland, was de vraag hoe krijgen we Jaap daar zonder dat hij ergens onraad zou ruiken. Iedereen wist ervan via internet, Facebook en de blog, maar Jaap leest dat niet dus ik had mazzel. Hanz zou iets bedenken om hem om de tuin te leiden.
Een dag voor onze tocht zit Hanz ´s morgens aan de expresso en zegt; Jaap we gaan morgen naar een traktor kijken. Ik tuinde er zelf nog in en riep spontaan, oh wat leuk! Hanz gaf al snel een seintje en ik kon bijna mijn lachen niet inhouden.Waar gaan we heen, zegt Jaap. Oh daar ergens die kant op was het antwoord.
Beetje doorgebabbeld over de traktor van een oud mannetje en Jaap had niets door.
Dinsdagochtend; Jaap en Hanz doen nog wat klusjes en om 11.15 uur zegt Hanz, Jaap we gaan ff weg, traktor kijken. Ondertussen had ik de tas al klaarliggen met wat extra warm spul en kon mijn lachen niet inhouden. Ben maar even weggelopen en heb ze uit de verte even nagezwaaid. Zodra ze de hoek om waren, ik naar binnen geraced, autosleutels gepakt, tas in de auto en op weg naar Arctic Husky Adventures.
Ik ben er bijna, gaat mijn telefoon. Hanz! Speelt het spel even door. Ja zegt Hanz, u zei dat ik daarheen moest maar ik kan kan het niet vinden, half lachend en Jaap had nog steeds niets door verteld hij later. Oh voor de brug rechtsaf dus, oke! Jaap zegt nog, dat is vlakbij die huskymensen. Ik begin uiteraard te lachen en speel het spelletje mee, geeft natuurlijk rare antwoorden waardoor het voor Hanz moeilijk wordt om in de plooi te blijven, maar het lukt. Ik ben inmiddels geland en roep, ja kom maar! Ik verstop de auto en mezelf op het balkon, fototoestel klaar voor afschieten.
Jaap ziet op het allerlaatst onze auto staan en begint iets te vermoeden. Eenmaal uit de auto, komt ook Karin eraan lopen en zegt, ben je klaar voor een avontuur? Actie geslaagd. Het weer zat ook mee, droog, half bewolkt, net boven het vriespunt maar niet koud. We maken kennis met de honden, ze spelen even met elkaar en daarna helpen we met inspannen. Ze zijn direct stil en weten, we gaan op pad, werk aan de winkel! Wij gaan op de slee zitten, de handrem gaat er op, en Karin doet het hek open. Alleen al dat hek open doen vond ik zo een bijzonder gevoel, hoe de hondjes reageren, gezonde spanning in de lucht. Karin neemt haar plaats in, de rem gaat er af en whooeeeeeeeeeiiiiii. Daar gaan we. Zo leuk! Over het ijs, door de bosssen, over heuveltjes, helemaal leuk! Ik zit voorop en krijg opspattend ijs op me, omdat het ijs wat zacht wordt. Maar het is nog prima te doen. Na een uur stoppen we bij een soort vissershut, waar we lekker aan de warme chocola gaan en er wordt eten klaar gemaakt op een houtvuur. Als toetje is er nog de heerlijke blauwe bessentaart vers gebakken. Wat prachtig. Aan een openbrekende rivier, ijsschotsen, vuurtje, hondjes in ruste, perfekt.
Dit zou ik wel een week kunnen doen, waarop we alvast voor volgend jaar een tocht bespreken en vooruit boeken. Maar dan wel ook 1 met een overnachting in den koude. Dat moet je toch een keer gedaan hebben. Eenmaal terug helpen we weer met de honden, drinken we nog koffie met weer taart en kunnen de honden nu echt van een welverdiende vakantie genieten. Dit was voor dit seizoen de laatste tocht, dus wij hadden super mazzel.
Een paar dagen later helpen we Hanz ook een keer met de koeien voeren. Ik heb ze zelfs geborsteld.
Ondertussen, terwijl wij kijken bij het melken, staan de jaarlingen aan ons te snuffelen, proberen of we eetbaar zijn, lebberen ons af. Gezellige boeven zijn het. Na het melken voeren we ze nog weer bij met hooi. Hanz gaat in een kruiwagen liggen met stro en we hebben meteen een nieuw item bedacht..........een ligstoel om aar het noorderlicht te kijken. Kruiwagen, hooi, rendiervachtje en genieten maar.
30 april, 07.30 uur. We gaan onze nieuwe collega ophalen van het vliegveld. Om 09.30 uur zijn we in Boden. Even naar de 2e hands winkel. Nou, dat even duurde een uur en ik heb letterlijk mijn slag kunnen slaan voor een aantal huisjes. Met een big smile komen we met leuke korting en gratis bezorgen de winkel uit. Voor ons geen oranje feestje maar wel superblij met onze aankopen. Wordt ook nog gratis thuisbezorgd, goeie deal gemaakt dus.
In Luleå nog weer winkel in winkel uit voor wat spullen voor de camping en huisjes en op tijd zijn we op het vliegveld. We horen Hinne zijn hondjes al, dus alles goed gegaan.
Hanz heeft voor ons allemaal gekookt. Eenmaal thuis (alles in ons huis) is Hanz nog aan het koken en zijn ouders en wij schuiven lekker aan.
Daarna een keer het nieuws kijken op tv, even kort de koningsdagperikelen aanschouwen en moe duiken om we om 23.45 uur in bed.
Alweer een gezellige dag voorbij. Nu is het wachten op het eerste kalfje, kan elk moment komen.
Wordt vervolgd............
Dikke knuf,
Olga en Jaap
Geen opmerkingen:
Een reactie posten