Over vallen en opstaan.

The road to Nattavaara

My favourite on the road to Nattavaara

Maandag 6 januari zijn we "even" een kijkje wezen nemen bij Solberget.

Solberget ligt vlakbij Nattavaara, in het gebied waar Jaap (en ik) met de sneeuwschuiver hebben vastgezeten in de greppel.

The middle of nowhere dus, oftewel wildernis van Lapland. Vandaar dat Solberget zichzelf als 'wildernisdorp' betiteld. De naam dorp is iets teveel maar oke. Alleen zij van Solberget wonen er. 

We zijn op zoek naar activiteiten die we onze gasten willen aanbieden. Viavia vond ik de link hierheen. Een uitstekende gelegenheid dus om de hele route van een 2 uur enkele reis nog eens over te doen met onze eigen auto i.p.v. met de sneeuwschuiver. We willen graag iets aanbieden maar dan wel eerst zelf even kennismaken met de betreffende personen of zien waar en hoe het ligt. Een ander stel had hetzelfde idee, dus met zijn 4en zouden we een rondleiding krijgen.

Veel te vroeg zaten we in de auto. Het was niet echt koud. Rond de -4. Wel zwaar bewolkt, en er was sneeuw voorspeld. Inderdaad, donkere wolken boven ons, voor ons en achter ons. Maar de rit was wederom prachtig. Bomen sprookjesachtig vol met sneeuw, lekker veel rendieren op en ja hoor, in de weg!

Om 1400 uur hadden we afgesproken en om 1330 uur waren we al ter plekke. 

De eigenaar was nog even bezig dus we keken zelf vast rond. Even netjes een handje geven aan de gasten die er liepen en zelf vast over het terrein rondgewandeld. Uiteindelijk kregen we de echte rondleiding. Langs de paden had men skistokken gestoken. Handig. De sneeuw is erg diep en hopsannnnnnn, ja hoor. Ik sta met mijn voet iets te ver naar rechts en zak in de sneeuw. Om me heen hoor ik, ohhhh. Ze schrikken een beetje...Ik lig daar voor iedereen te spartelen in de sneeuw. Maar ja lachen maar! Het was ook erg komisch en ik kan erg om mezelf lachen in dit soort gevallen dus......gieren natuurlijk.Al snel komen er een aantal handen naar me toe gestoken en voor ik het weet sta ik weer op mijn beide benen op de grond...eh sneeuw.

Solberget heeft een accomodatie, back to basic. Diverse hutten, huizen worden verhuurd aan gasten die daar een week of langer kunnen verblijven. Relaxen, hondensledetochten maken, luisteren naar verhalen over vroegah, verteld door een Sami van 70 jaar. Hoe het er vroegah aan toeging, voor het tijdperk helikopter en snowscooter. Dit alles in een werkelijk prachtige omgeving. Let wel; Geen stromend water, maar water uit een jerrykan, zelf te halen in een put. Geen toilet, wel een utedass. Een toilet buiten in een koud houten huisje. Het toilet zelf bestaat dan uit een gat in een houten kist zeg maar. Geen douche. Ehmmmmmmmm zomers een buitendouche, denk aan douche aangesloten aan tuinslang of iets dergelijks. In de winter is er een wasgelegenheid in de sauna. Met schalen water plenzen dus. Wel een houtkachel in de buurt! Ook ff zelf hout halen voordat het warm is. Schijnbaar lokt het toch genoeg mensen om daar vakantie te houden. Vooral de duitse gasten zijn er gek op. Zelf hebben ze bijvoorbeeld zonnepanelen op hun mooie huis en een agregaat zodat ze 2 uur per dag accu´s op kunnen laden van pc, telefoon. Primitief. Maar verder niets mis mee. Solberget is echter gespecialiseerd op sledetochten met rendieren. En daar ging het ons om. Naast sneeuwscootertochtjes en hondensledetochtjes is het leuk als je eens iets anders aan kan bieden. Dus even gekeken bij de rendieren. Naast sledetochten kun je ook voor een klein bedrag gaan kijken, leuk voor de kinderen. Mogen ze even aaien, eten geven en met een rendier in de rendierweide lopen. Zomers wandelen met rendieren. Lijkt me ook best leuk, op de muggen na! 

Na afloop van de rondleiding zaten we lekker bij de warme houtkachel tevens fornuis koffie met overheerlijke duitse gebak. Knus en warm. Simpel maar zeer behaaglijk en een oergevoel als je er zo zit. Dikke boomstammen als steunbalken, banken en bedden, trappen, overal vind je wel een boomstam in terug. Erg leuk gedaan. Voor foto´s kun je kijken op hun eigen website Solberget. 

Wil je een keer een korte tocht maken met een rendierslede als je bij ons bent, of zomer´s wandelen met een rendier. Dat regelen we graag voor je! 

Ook nieuw, we verhuren sneeuwschoenen! Altijd al een wens geweest om dat eens te proberen.
En zowaar, een leuke samenwerking met onze overburen Jokkmokkguiderna biedt ons en onze gasten de gelegenheid te gaan sneeuwschoenen wandelen. Leuk woord voor wordfeud!

De eerste gasten, een 5 tal jongelui, hebben een avond de sneeuwschoenstap gewaagd. Echter, zij gingen in het pikkedonker en op het ijs. Beide niet echt een super gelegenheid. Na een half uur waren ze al terug. 

Wij gingen het vandaag eens proberen. Mooi weer, dus hopla er op uit. Eerst die dingen om of aan doen, niet makkelijk bij -25, koude handen, metaal en keihard plastic materiaal. Maar na even worstelen toch gelukt. Snel handschoenen aan, skistokken in de hand en stappen maar. Dat voelt ff vreemd. Maar leuk. Hup, de camping over en onze achtertuin in. Het bos. Zomers loopt er een hazepaadje, nu is het dik en dichtbesneeuwd. Rare stappen, grote stappen en vooral liefst wijdbeens. Jaap ging voorop. Dat maakte het voor mij al iets makkelijker, ware het niet dat de stappen niet breed genoeg waren. dus nog steeds een smal paadje overhoudend. Diepe sneeuw.
Het zal wel niet lang duren voordat er iemand op zijn neus zou liggen. Pats.....daar ging ze al. Languit voorover. Lachen gieren brullen, want niets is weer zo leuk dan zelfspot! Oke. Opstaan dan maar. 

Dat klinkt toch even makkelijker dan dat het is. Je zet je hand neer in de sneeuw en ploeps...........weg hand met de arm er nog aan. Maar ik heb nog een hand met een arm. Nog een keer proberen. Hup, weg hand met arm, nog dieper de koude sneeuw in dan de eerste. Ja, daar lig je dan te spartelen om overeind te komen. De sneeuw is koud en diep, geen mogelijkheid om ondergrond te vinden. Lachen natuurlijk. Gelukkig is daar Jaap. Die sjort aan mijn arm en ja hoor. Ik kruip omhoog. Onder de sneeuw, droog dat wel maar koud. En het is -25! We gaan weer verder. Mijn wimpers zijn nat geworden van het lachen, de mascara had ik vandaag wel achterwege kunnen laten. Opeens staan we stil en Jaap begint me uit te lachen.

Heb ik dik ijs aan mijn wimpers zitten, natural look! Icemascara.. We besluiten dat het voor de eerste keer genoeg is en keren weer om naar huis. Nu gaat het beter. Alhoewel.............opeens sta ik op mijn eigen sneeuwschoen en ik lig weer met een plof languit in de sneeuw. Ik moet bijna in mijn broek plassen van het lachen maar het gaat goed. Ja ouderdom he...

Jaap plukt me weer uit de sneeuw en gierend schuifelen we verder. Veilig thuis aangekomen, nalachend ruimen we de schoenen op. We warmen ons snel op met een bakje verse capucino.

Gaan we morgen weer? Wil je het ook een keer proberen.......je weet ons te vinden!

Wandelen met logee...

We hebben lekker Gijs, de herder van Hanz hier gehad het weekend. Inmiddels ook een beetje ons hondje. 15 maanden is meneer inmiddels. Ook wel Holle Bolle Gijs genoemd in de volksmond, want Gijs is een kanjer in prullebakken open maken en eten van het fornuis pikken. Soms heet Gijs ook wel SCHAITGAIS.
Gewoon omdat het een boefje is.

                  Zo lagen we samen te kluifen....          

Gijs is erg groot en vooral lang. Hij wordt ook steeds sterker. Soms ruikt hij ook erg sterk, dan heeft hij
buiten weer iets goors opgevreten. Gijs is gek op wandelen en rennen en dan heeft hij het warm. Dan heeft Gijs ook zweetpootjes...Maar hij is super lief en luistert steeds beter. Behalve dat Gijs gek is op zijn baasje is hij ook gek op zijn adoptiebaasjes. Vooral Jaap is favoriet.

De IKEA muis doet altijd nog goed....

Gijs kun je makkelijk alleen laten. Je moet alleen niets op het aanrecht laten staan...........Denk je een keer slim te zijn en een dag vooruit te koken bijvoorbeeld. Men make een pan gehaktballen, in een juspan. Je zet hem ver achterop het fornuis weg want ja, je kan nooit weten. Je laat Gijs in een onbewaakt ogenblik alleen omdat er gasten komen bijvoorbeeld. Je komt binnen en meteen komt meneer in alle onschuld, wel blij, naar je toe lopen. Ietwat schuldig kijkend misschien....Eerst vindt je een pollepel.........naïef denk je dan nog, HE, waar komt die nou vandaan...eenmaal in de keuken vindt je een deksel op de grond.............en dan, SHITSHITSHIT de pan is leeg! 5 hele grote gehaktballen, schoon op! De pan netjes op het formuis. Heeft meneer gewoon de pan netjes leeggegeten. Bal voor bal! Ik hoor zijn baasje nog zeggen.............dat doet hij bij mij nooit! Je kan echt niet boos worden op die Holle Bolle Gijs, die ogen! Maar goed, dan maar pizza halen of zo.

                                                                                                                   

Moi?????

Gijs kun je steeds makkelijker alleen laten, je moet alleen niet iets lekkers ruikend in je prullenbak hebben liggen....Hij neemt gewoon de deksel eraf en haalt alles eruit wat lekker ruikt. Plastic van vlees of zo. Hij likt alles helemaal schoon, dat dan weer wel! Werk verschaffing is het, dan is het ff SCHAITGAIS!

Gijs is een clown, hij is gek op spelen. Het liefst als je koffie zit te drinken. Dan douwt hij zijn natte lange snuit precies even onder je oksel als je een slok neemt.........het lijkt wel een luchtzak in een vliegtuig.
Sterk is ie, dus je bent altijd te laat! Gijs is gek op zijn staart. Die is ook lang genoeg om in te bijten, dus lekker rondjes rennen, staart in de bek en uit de bocht vliegen, dat is leuk!


Gijs speelt graag buiten. De hele dag kan hij of met sneeuw spelen, of achter alles aanjagen wat beweegt. Kat, muis, vogel, eekhoorn, kip.................KIP! GIJSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS NEEEEEEEEEEEEEEEE HIEEEEEEEEEEEEEEEEER. PFFFFFFFFFFF.

Die kip was dan wel van de zomer he.........hahaha.

Ja dames, rennen! Komt ie weer...

Goed. We hebben heerlijk gewandeld. Ik gisteren met Gijssie het ijs op. Beetje plaksneeuw vanwege de dooi, maar dat mag de pret niet drukken. Lekker doorlopen, wegzakken met je voet en Gijs met zijn pootje.
Stokje mee, beetje spelen, en Gijs maar rennen. Hij weet van geen ophouden. Ik ben bijna aan de overkant van het ijsmeer, komt de buurman met zijn sledehonden als een speer het bos uitgesjeest.
Gijs er op af. GIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS HIER.
Niets. GIJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJS KOM HIER. Gijs luistert erg goed maar nu ff niet!
Gijs rent op de honden af en wil spelen. De buurman Matti probeert te stoppen maar omdat het te ijzig is heeft hij geen grip met zijn anker. Dus dan maar doorsleeën. Als de honden blijven lopen gaat Gijs meestal wel een andere kant op. Nu dus ff niet. Gijs probeert te spelen en de sledehonden gaan van het pad af. Niet in rechte lijn meer en het span lijkt te gaan crashen, over elkaar. Het gaat net goed! Pfff.
Maar, net als ze weer op het rechte pad zijn doet Gijs nog een poging om te spelen. Hij rent regelrecht de tuigjes in...........een van de honden lijkt te struikelen maar kan zich herstellen. Gijs heeft er genoeg van en haakt af.  Matti blijft toch even staan, ziet dat alles verder oke is en rijdt snel door voor de honden weer te dicht bij elkaar komen. Het risico is dat of de honden in gevecht raken en alle honden boven op Gijs springen. Of inderdaad het hele span in de knoop komt en zich gevaarlijk kan beschadigen, bezeren met alle gevolgen van dien. Matti is gelukkig heel relaxed. Ik heb Gijs direkt even aangelijnd en na een paar minuten weer los gelaten. PFFFFFFFFF weer goed afgelopen.

Kom je met me spelen?

Vandaag samen het bos in met Gijs. Heerlijk door de diepe sneeuw. Sporen van dieren volgen, leuk!
Lekker keihard aan ons voorbij sjeesen, je net niet onderuit halend! Leuk!
Lekker met een extra brede stok sjouwen en voorbij willen, knalhard tegen je benen aanlopend. Leuk!
Ook weer achter je staart aan, in de diepe sneeuw. Gijs vermaakt zich prima. Wij ook. Tot er weer iemand met een hond voorbij komt. Mensen lekker op de skies, hond ernaast. Gijs weg, GIJSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS, daar gaan we weer. Maar Gijs is zo lief! Die ogen............lieve Gijssie. En Gijs? Hij is eindelijk even moe.

Voorjaar 2013, krachtmeting tussen jong en oud.

Een goed begin van het nieuwe jaar.....toch?

Na dat we op oudjaarsavond om 23.45 uur een telefoontje hadden gehad dat Jaap om exact 04.00 uur moest beginnen met sneeuwschuiven en elkaar snel nog "Gelukkig Nieuwjaar" te hebben gewenst doken we snel rond 00.15 uur ons bedje in.

In het holst van de nacht, om 03.15 uur ging de wekker. Pffffffff, dat viel ff tegen. Een hele korte slaap! Maar ik zou meegaan dus........ hup uit het warme bed!  Onderwijl de koffie liep te pruttelen deden we snel een kattewasje. De katten zelf draaiden zich nog eens om en aangekleed en wel, met een tas brood, koffie, limonade en bananen zaten we 03.35 uur werkelijk al in de auto. De avond ervoor hadden Jaap de auto al vast sneeuwvrij gemaakt dus nu was dat klusje snel geklaard. Het was min 2, dus dat viel ook wel mee.

Eerst naar de loods, waar de vrachtwagen lekker warm binnen stond. Dat begon goed! Jas uit, goede bijrijders stoel, hmmmm die rit van circa 9 uur zou ik ook wel volhouden zo. Fototoestel in de hand want ja..............hopelijk zouden we ook wat beessies zien en schieten als het wat lichter werd.

We gaan op weg naar een gehucht dat heet Nattavaara By, in the middle of nowhere. Je vraagt je af, waarom dan daar sneeuwschuiven. Er wonen toch nog een paar mensen. De hele weg is iets van 65 km enkele reis, maar al sneeuwschuivend doe je daar met een gangetje van gemiddeld 30km per uur aardig lang over. Plus de terugweg dus reken maar uit.

Het begon goed. Vanaf Jokkmokk een klein stukje de E45 en exact om 04.00 uur was de auto ter plekke bij het punt waar het sneeuwschuiven begon. We gaan echt het donkere bos in, niets 2 -baans weg! Pikdonker nog, maar de enorme lampen op de auto en het oranje zwaailicht zorgen voor een bijzondere sfeer. De sneeuw dik op de bomen, sprookjesachtig mooi. Enorme spiegels aan de auto zorgen dat Jaap goed zicht heeft op de "zijvleugels" en een schraper die van binnen uit met mini joystickjes worden bediend. Zo ook de grote sneeuwschuiver aan de voorkant van de auto.

Yes, dit was het ware nachtleven!


De hele weg verse sporen van de bewoners van het bos. Vossen, rendieren, elanden. Nu ze nog zien. We tuffen op de weg, door het sprookjesbos. Opeens vliegt er een witte vogel weg...een ripa (sneeuwhoen) Dat was nummer 1. Foto geleend van internet sssssssst.  


















We schuivelen ehhhhhm schuiven verder en ja hoor, het eerste rendier op de weg. Denk maar niet dat die opzij zal gaan....Het rent een aardig stuk voor je uit, van links naar echts zwalkend.
Totdat ze gewoon blijven staan. Opeens gaat het weer in galop en uiteindelijk na meters gerend te hebben springt het dier over de sneeuwwallen heen. Dit gebeurd nog een aantal keren deze rit.

 

Na een aantal uur schuiven belanden we bij het keerpunt Nattavaara BY.
We keren om, al schuivend, naast me een spectaculaire show van hoog opspattende sneeuwwolken en we slaan al snel een hele kleine zijweg in. In deze rit zitten 3 van deze kleinere, nog smallere wegen. Allemaal doodlopend.

                         

Na 4 uur rijden zijn we toe aan een bakkie koffie en ons ontbijt. Een kwartier later tuffen we verder.

We draaien inmiddels de tweede doodlopende weg in terwijl het begint te schemeren. Rond een uur of 08.30 uur is het en we genieten nu al dat we straks de rest met licht zullen zien. Dit is zo een mooie weg. 

Jaap belooft vergezichten en ik hoop uiteraard op een eland. Rendieren genoeg gezien inmiddels.
Deze doodlopende weg is zo mooi dat ik mijn kans grijp en even naar buiten ga. Ik wil Jaap filmen terwijl hij aan het sneeuwschuiven is. Er staat een vakantiehuis en de plek is zo mooi dat ik er geen genoeg van kan krijgen.....hmmm. Ik maak foto's.......van het huis en van de vrachtwagen...

                      

Jaap schuift, rijdt achteruit en ik start de camera. Het duurt en duurt terwijl ik hoor dat hij heel rustig gas geeft. Er gebeurd niets. Camera dan maar uit. Jaap dribbelt inmiddels om de wagen heen en nog een keer. Ik vermoed iets maar zeg niets. Geen paniek! Na een aantal dribbelacties om de auto heen zegt Jaap wat ik al vermoedde. De auto zit vast! Op het randje van een greppeltje, maar net genoeg om toch echt niet meer weg te komen. Geen grip meer. Zoeken naar een schep dan maar. In de auto...niets! Bij het vakantiehuis, ja raak! Maar ook scheppen helpt niet. Door een paar keer te proberen toch weg te komen graaft de linkerzijde zich dieper in. Om gewicht aan de rechterzijde te krijgen bedenk ik...doe de zijvleugel uit! Maar ook dat helpt niet. Daar staan we dan, in de diepe bossen.

Het telefoonbereik is gelukkig goed hier. Er wordt heen en weer gebeld naar Stefan,  leader of the pac. Stefan wederom belt rond of er een traktor geregeld kan worden. Maar het is nieuwjaarsdag! Dus niemand is bereid....We lopen een beetje, nemen nog een bakkie koffie. Toch maar weer scheppen, je weet maar niet, om de tijd te doden. Ondertussen komt er na een anderhalf uur een auto aan rijden. Een collega van kantoor is in zijn auto gesprongen. Stefan is ook onderweg. De collega probeert nog om met zijn eigen auto wat te 

helpen maar ja............. tevergeefs.

       

Als chauffeur zijnde probeert hij het ook nog een keer zelf  om de auto weg te krijgen. Maar de auto schuift alleen maar verder weg en staat inmiddels met de achterwielen helemaal los van de grond. De collega heeft inmiddels vernomen dat er toch 1 traktor kan komen vanaf Jokkmokk maar de rit voor een traktor duurt 2 uur. Stefan is inmiddels ook gearriveerd en denkt dat het hem wel zal gaan lukken..........ook hij geeft het op en belt om 1300 uur de traktor dat hij meteen moet gaan rijden. We grappen nog wat, hobbelen heen en weer want inmiddels is min 2 toch wel fris na een tijd buiten. Jaap en ik duiken in de warme vrachtwagen en de mannen in een andere auto, kachels aan. Na 2 uur wachten komt opeens de traktor aangespoed. De slimme chauffeur had wat zand meegenomen zodat hij ook grip zou houden. Kabel aan de wagen trekken maar en ja, na 2 minuten LOS!

 

Uiteindelijk om 15.15 uur vervolgen we de route die we nog af moeten leggen. De mannen zijn naar huis.

Ik moest al uren plassen. Geen probleem om even bij de bomen ergens te gaan zitten, maar die hoge sneeuwwallen maakten het er niet makkelijker op. En dan die rare snuiters erbij....Dus de mannen foetsie, Jaap de wagen weer op het juiste spoor zettend, duikt Olga op een stil plekje in de sneeuw. Tjonge, zo. Nu houden we het weer vol tot we thuis zijn. We genieten toch nog van de rest van de tocht. Met weer rendieren op de weg. Om 18.15 uur zijn we dan eindelijk thuis. Na een lange oudjaarsdag en een nog langere nieuwjaarsdag was dit een spannend begin van het nieuwe jaar! Moe maar veilig geland!

Jaap, mag ik de volgende keer weer mee.............???