Een goed begin van het nieuwe jaar.....toch?

Na dat we op oudjaarsavond om 23.45 uur een telefoontje hadden gehad dat Jaap om exact 04.00 uur moest beginnen met sneeuwschuiven en elkaar snel nog "Gelukkig Nieuwjaar" te hebben gewenst doken we snel rond 00.15 uur ons bedje in.

In het holst van de nacht, om 03.15 uur ging de wekker. Pffffffff, dat viel ff tegen. Een hele korte slaap! Maar ik zou meegaan dus........ hup uit het warme bed!  Onderwijl de koffie liep te pruttelen deden we snel een kattewasje. De katten zelf draaiden zich nog eens om en aangekleed en wel, met een tas brood, koffie, limonade en bananen zaten we 03.35 uur werkelijk al in de auto. De avond ervoor hadden Jaap de auto al vast sneeuwvrij gemaakt dus nu was dat klusje snel geklaard. Het was min 2, dus dat viel ook wel mee.

Eerst naar de loods, waar de vrachtwagen lekker warm binnen stond. Dat begon goed! Jas uit, goede bijrijders stoel, hmmmm die rit van circa 9 uur zou ik ook wel volhouden zo. Fototoestel in de hand want ja..............hopelijk zouden we ook wat beessies zien en schieten als het wat lichter werd.

We gaan op weg naar een gehucht dat heet Nattavaara By, in the middle of nowhere. Je vraagt je af, waarom dan daar sneeuwschuiven. Er wonen toch nog een paar mensen. De hele weg is iets van 65 km enkele reis, maar al sneeuwschuivend doe je daar met een gangetje van gemiddeld 30km per uur aardig lang over. Plus de terugweg dus reken maar uit.

Het begon goed. Vanaf Jokkmokk een klein stukje de E45 en exact om 04.00 uur was de auto ter plekke bij het punt waar het sneeuwschuiven begon. We gaan echt het donkere bos in, niets 2 -baans weg! Pikdonker nog, maar de enorme lampen op de auto en het oranje zwaailicht zorgen voor een bijzondere sfeer. De sneeuw dik op de bomen, sprookjesachtig mooi. Enorme spiegels aan de auto zorgen dat Jaap goed zicht heeft op de "zijvleugels" en een schraper die van binnen uit met mini joystickjes worden bediend. Zo ook de grote sneeuwschuiver aan de voorkant van de auto.

Yes, dit was het ware nachtleven!


De hele weg verse sporen van de bewoners van het bos. Vossen, rendieren, elanden. Nu ze nog zien. We tuffen op de weg, door het sprookjesbos. Opeens vliegt er een witte vogel weg...een ripa (sneeuwhoen) Dat was nummer 1. Foto geleend van internet sssssssst.  


















We schuivelen ehhhhhm schuiven verder en ja hoor, het eerste rendier op de weg. Denk maar niet dat die opzij zal gaan....Het rent een aardig stuk voor je uit, van links naar echts zwalkend.
Totdat ze gewoon blijven staan. Opeens gaat het weer in galop en uiteindelijk na meters gerend te hebben springt het dier over de sneeuwwallen heen. Dit gebeurd nog een aantal keren deze rit.

 

Na een aantal uur schuiven belanden we bij het keerpunt Nattavaara BY.
We keren om, al schuivend, naast me een spectaculaire show van hoog opspattende sneeuwwolken en we slaan al snel een hele kleine zijweg in. In deze rit zitten 3 van deze kleinere, nog smallere wegen. Allemaal doodlopend.

                         

Na 4 uur rijden zijn we toe aan een bakkie koffie en ons ontbijt. Een kwartier later tuffen we verder.

We draaien inmiddels de tweede doodlopende weg in terwijl het begint te schemeren. Rond een uur of 08.30 uur is het en we genieten nu al dat we straks de rest met licht zullen zien. Dit is zo een mooie weg. 

Jaap belooft vergezichten en ik hoop uiteraard op een eland. Rendieren genoeg gezien inmiddels.
Deze doodlopende weg is zo mooi dat ik mijn kans grijp en even naar buiten ga. Ik wil Jaap filmen terwijl hij aan het sneeuwschuiven is. Er staat een vakantiehuis en de plek is zo mooi dat ik er geen genoeg van kan krijgen.....hmmm. Ik maak foto's.......van het huis en van de vrachtwagen...

                      

Jaap schuift, rijdt achteruit en ik start de camera. Het duurt en duurt terwijl ik hoor dat hij heel rustig gas geeft. Er gebeurd niets. Camera dan maar uit. Jaap dribbelt inmiddels om de wagen heen en nog een keer. Ik vermoed iets maar zeg niets. Geen paniek! Na een aantal dribbelacties om de auto heen zegt Jaap wat ik al vermoedde. De auto zit vast! Op het randje van een greppeltje, maar net genoeg om toch echt niet meer weg te komen. Geen grip meer. Zoeken naar een schep dan maar. In de auto...niets! Bij het vakantiehuis, ja raak! Maar ook scheppen helpt niet. Door een paar keer te proberen toch weg te komen graaft de linkerzijde zich dieper in. Om gewicht aan de rechterzijde te krijgen bedenk ik...doe de zijvleugel uit! Maar ook dat helpt niet. Daar staan we dan, in de diepe bossen.

Het telefoonbereik is gelukkig goed hier. Er wordt heen en weer gebeld naar Stefan,  leader of the pac. Stefan wederom belt rond of er een traktor geregeld kan worden. Maar het is nieuwjaarsdag! Dus niemand is bereid....We lopen een beetje, nemen nog een bakkie koffie. Toch maar weer scheppen, je weet maar niet, om de tijd te doden. Ondertussen komt er na een anderhalf uur een auto aan rijden. Een collega van kantoor is in zijn auto gesprongen. Stefan is ook onderweg. De collega probeert nog om met zijn eigen auto wat te 

helpen maar ja............. tevergeefs.

       

Als chauffeur zijnde probeert hij het ook nog een keer zelf  om de auto weg te krijgen. Maar de auto schuift alleen maar verder weg en staat inmiddels met de achterwielen helemaal los van de grond. De collega heeft inmiddels vernomen dat er toch 1 traktor kan komen vanaf Jokkmokk maar de rit voor een traktor duurt 2 uur. Stefan is inmiddels ook gearriveerd en denkt dat het hem wel zal gaan lukken..........ook hij geeft het op en belt om 1300 uur de traktor dat hij meteen moet gaan rijden. We grappen nog wat, hobbelen heen en weer want inmiddels is min 2 toch wel fris na een tijd buiten. Jaap en ik duiken in de warme vrachtwagen en de mannen in een andere auto, kachels aan. Na 2 uur wachten komt opeens de traktor aangespoed. De slimme chauffeur had wat zand meegenomen zodat hij ook grip zou houden. Kabel aan de wagen trekken maar en ja, na 2 minuten LOS!

 

Uiteindelijk om 15.15 uur vervolgen we de route die we nog af moeten leggen. De mannen zijn naar huis.

Ik moest al uren plassen. Geen probleem om even bij de bomen ergens te gaan zitten, maar die hoge sneeuwwallen maakten het er niet makkelijker op. En dan die rare snuiters erbij....Dus de mannen foetsie, Jaap de wagen weer op het juiste spoor zettend, duikt Olga op een stil plekje in de sneeuw. Tjonge, zo. Nu houden we het weer vol tot we thuis zijn. We genieten toch nog van de rest van de tocht. Met weer rendieren op de weg. Om 18.15 uur zijn we dan eindelijk thuis. Na een lange oudjaarsdag en een nog langere nieuwjaarsdag was dit een spannend begin van het nieuwe jaar! Moe maar veilig geland!

Jaap, mag ik de volgende keer weer mee.............???