Een dagje Ludde

We zijn een paar dagen verder nadat we Ludde afgelopen dinsdag hebben opgehaald.
Ludde leert snel en voelt zich al echt op zijn gemak. De nachten beginnen rustiger te verlopen. Wij slapen ook weer beter.

Woensdag waren we kapot na de lange reis en een kort nachtje. Dus heerlijk om 21.00 uur naar bed.
Ludde slaapt nog even in de bench naast ons bed. Zijn dagelijkse portie eten hebben we anders ingedeeld, in 3 tot 4, in plaats van 2. Hij slaapt er rustiger door. Als we naar bed gaan krijgt hij lekker een halve portie brokjes, zodat de nacht niet zo lang duurt. Als hij wakker wordt na een 4 tot 5 uur slapies doen, begint hij zachtjes te kreunen, piepen en tot slot als hij echt niet meer wil, laat hij horen dat hij een goede zangstem heeft. Dus eruit, tijd voor aan plasje buiten.

Echt oppassen geblazen, als je de bench opendoet, springt hij eruit. Direkt oppakken dus zodat hij leert buiten te plassen. Voorzichtig met Ludde in de armen gaan we de trap af, alles zo rustig mogelijk om hem niet drukker te maken dan nodig is. In pyama.want onze handen zitten vol met een slaperig hondje............brrrrrrr fris maar toch, naar buiten, meteen onderaan de trap zetten we hem neer. Ludde schudt zich even uit en gaat op onderzoek uit maar al heel snel doet hij braaf een plasje. Hij huppelt weer mee naar binnen, drinkt een beetje en dan gaan we weer met Ludde in de armen naar boven. Lekker weer zijn warme bedje in en een beetje brokjes erbij. Hmm, dat gaat erin. Een klein beetje piepen maar dan gaat hij toch weer lekker slapies doen, tot een uur of 6.
Nog een keer plasje doen buiten en dan nog even slapies doen. Of even spelen, moe worden een kwartiertje en dan weer zijn bedje in.

Alles hangt af van hoe veel hij overdag slaapt. De eerste dag had hij zoveel indrukken te verwerken dat hij niet zo veel sliep. Verlatingsangst, alles is nieuw. De bench is behalve slapen ook goed voor speeltjes, brokjes zodat hij leert dat het deurtje niet altijd dicht gaat.
De 2e dag was Ludde heeeeeeel moe, veel geslapen.

Zodra hij aan mijn poezelige voetjes gaat liggen, leg ik hem in de bench met deurtje open. Ga er even naast zitten totdat hij bijna slaapt en dan gaat deurtje dicht. Dat werkt goed. Ik kan even wat doen en als hij wakker wordt zit hij lief te kijken. Als hij me eenmaal ziet, gaat het keeltje weer open. Maar nu naar een 5 dagen gaat het al zo goed dat hij zelf in zijn bench gaat liggen met zijn speeltjes, erin en eruit hupt. In de nacht wordt nog maar 1 keer geplast nu. Dus met wat geluk komen we volgende week weer weg met hele nachten.

Ludde noemen we soms ook even Piranha. Wat een scherpe tandjes heeft meneertje. Soms probeert hij te kluiven of spelen op of met iets wat niet mag, dat wordt dan ingeruild voor 1 van zijn speeltjes. Dat leert Piranha ehhhhh sorry Ludde ook al goed. Even in de handen klappen en nee is duidelijk.
Zit oefeningetjes met brokjes, keurig. Een voorbeeldige en snelle leerling hebben we.

Spelen met Gijs is ook erg leuk. Zijn staart is erg fijn om in te hangen, gelukkig is Gijs wel wat gewend. Enige echt enge is dat Gijs Ludde echt helemaal in zijn bek heeft of zijn nek vast heeft. Ludde verdwijnt er helemaal in. Dan stop ik Gijs wel even. Gijs zelf is erg lief en op zijn manier zachtjes maar hij is gewoon een lomperik. Slim is Gijs ook, want als hij het piranha wezentje zat is, pakt hij een speeltje en rent het huis door, met Ludde achter zich aan. Dat is leuk! Wij liggen dubbel en de honden vermaken zich prima zo. Beide leren van elkaar. Dan lassen we weer even slaaptijd in en keert de rust terug in huize Stam. Kippies kijken is nog beetje eng, morgen weer proberen.

Ludde begint nu ook zichzelf echt te vermaken met speeltjes. Dat is helemaal super. Ik kan of wij kunnen onze gang gaan, hij blijft zelfs al even alleen binnen. Uiteraard is er iemand in de buurt, maar toch. Overigens is het niet makkelijk een volledig zwart hondje op de foto te zetten. Ook in het donker buiten niet handig, ondanks de sneeuw. Speciale lichtjes voor aan het halsbandje helpen dus wel. Wat een uitvinding.

 

Ijoor vindt het allemaal wel leuk maar is nog voorzichtig, Gompie zal wel gaan wennen maar die is een beetje fel. Komt wel. We beginnen net.

Het is even rustig in de huisjes, voor ons handig. Kunnen we even goed tijd besteden aan het wennen van Ludde.  Een scheetje is het.

You're just to good to be true, can't take my eyes off you.....

Dinsdagochtend 25 maart 2014

Om 04.10 uur gaat de wekker. Vandaag een lange rit en het beloofd een super dag te worden.
Jaap duikt eerst de badkamer in, zet dan vast de koffie aan en kom ik ook maar eens op gang. Gompie wil ondertussen naar buiten en rent naar, zoals wij zeggen, zijn vakantiehuis, aan de andere kant van de weg. Ondertussen zie ik van boven onraad...............Opeens duikt er een vos uit het niets op.
Die gaat dezelfde kant op als waar Gompie heen rent. Nee he. Jaap gaat er voor de zekerheid even heen, het zal toch niet gebeuren dat het vosje onze Gompie als een lekker ontbijtje zal nuttigen.
Maar gelukkig, de vos draait de andere kant op. Gompie is inmiddels bij het vakantiehuis aanbeland en zit onder het huis, zijn favoriete plek. Tot vanavond Gompie!

Om 05.10 uur zitten we in een koude auto, tas mee met koffie en brood.
Via Jokkmokk rijden we richting Kåbdalis, Storforsen, Älvsbyn, Piteå, richting Sundsvall.

Een prachtige zonnige dag en om 06.00 uur heb ik mijn zonnebril al op. Een tankstop en 2 korte koffiepauze's verder komen we aan in Skellefteå, waar we een Biltema zien. Daar moesten we toch even heen, dus een prima plek voor bakje koffie, toiletbezoekje en de laatste paar dingetjes kopen die we nodig hebben. Dan gaat het verder naar Kramfors, Bollstabruk is ons einddoel. In het gebied Höga Kusten. Prachtig. We genieten van de hele rit trouwens ook al is het een 568 kilometer, enkele reis. Maar het doel is alles waard!


Om 13.30 uur bellen we aan bij Annie, de persoon die we gaan bezoeken met een wel heel speciaal doel. We horen buiten al wat lawaai, geblaf, gepiep. Een drukte van belang. De deur gaat open en we worden begroet door een Golden Retriever heer, een vrouwelijke Flatcoated retriever en een Ierse Setter dame.
Een warm welkom, zowel door de viervoeters als door Annie zelf. Het klikt meteen en al snel gaan we kijken waar we voor komen. Dubbele emoties, blijdschap en even komt het verdriet weer naar boven. De hele rit had ik dat al en achter mijn zonnebril kunnen verbergen. Maar deze kereltjes nemen al snel de overhand en al snel staan we in hun zonnige hokje op het balkon. Één van hen gaat mee naar huis, tjee. Kiezen is niet makkelijk. 11 puppies waren er, we hebben het dus nog makkelijk nu.

    

De kleine Golden dame is als logéé even terug. Één van de zwarte kleine boefjes wordt van ons maar wie. Wordt het Bamse of Ludde. Bamse slaapt en de ander springt enthousiast tegen ons op. Omdat we ook de slapende pup even willen zien gaan we gewoon rustig naar binnen en worden we uitgenodigd om met hen te lunchen. Dan kunnen we straks nog even kijken en kiezen. Een heerlijke Quiche Lorraine, aardappels uit de oven en sla komt op tafel. De 3 volwassen honden komen even kijken of er iets te halen valt maar nee, uit de keuken! We eten gezellig wat met elkaar, vertellen elkaar hoe we in Zweden zijn geland en dan hebben we snel al meer overeenkomsten dan we hadden durven vermoeden. Annie en haar gezin komen uit Engeland en ook hun eerste jaar in Zweden is net als ons eerste jaar in Värmland heel zwaar verlopen. Overlijden van ouders, we voelen elkaars emoties meteen goed aan. Maar uiteindelijk zijn zij daar gebleven en ons verhaal is wel bekend denk ik.

  

Na de lunch gaan we weer kijken bij de hondjes, wie gaat er mee. Ook nu weer is Ludde degene die heel erg enthousiast is en graag mee wil naar een nieuwe plek om te wonen. Dus, Ludde wordt het.

We handelen de papierwinkel winkel af en na een vrolijk maar voor Annie steeds zwaarder vallen afscheid van de pups gaan we de auto in.

We knuffelen hem extra en zetten hem in de meegebrachte bench. Heel even gaat het goed, maar na eerst zachtjes huien gaat het nu wel heel hard. En blaffen. We stoppen na 10 minuten de auto en bouwen de auto om. Ik ga op de achterbank met Ludde op schoot. Een half uur is hij onrustig en dan stoppen we even bij de brug om te kijken of hij even iets moet doen. En ja hoor, zodra je hem neerzet wordt er geplast en even later gepoept. Eenmaal in de auto kruipt Ludde lekker in mijn nek en al snel slaapt hij. Helemaal relaxed. Zo komen we die kleine 600 km wel door naar huis. Om de 2 uur stoppen we, laten hem even plassen en kleine hapjes eten. We wisselen van plek en zo rijden we rustig naar huis. Met een gezellig en tevreden hondje op onze schoot. Nu al puur genietend.

We stoppen nog in Skellefteå waar we een hamburger gaan eten en de kleine even alleen blijft. Rustig op de achterbank, super. Het gaat steeds makkelijker. In plaats van op schoot ernaast en het laatste stuk zelfs alleen op de bank.
Opeens een sms uit Porjus, er is noorderlicht! En ja,  nabij Kåbdalis is het echt zichtbaar. We stoppen, maken foto's in het holst van de nacht en ik zie nog een vallende ster, puur kleur ook.
Uiteindelijk rijden we om 01.00 uur Skabram op. Helemaal gelukkig.
Gasten staan nog buiten te genieten van het Noorderlicht en wij installeren ons om naar bed te gaan.
Dinsdag, een dag met een superster Ludde, een vallende ster en het Noorderlicht. Wauw.

Bench naast het bed, Ludde erin na nog een plas en wat brokjes. Even gaat het goed en is het stil. Maar opeens is het niet leuk meer en steeds harder wordt er gekreund. Ik ben zo alleen. En dan doe ik iets wat alle boekjes over opvoeding verbieden en afraden. Ik pak hem op, laat hem nog even extra plassen buiten en leg hem naast me neer. Meneer valt als een blok in slaap. Jaap snurkt al, dus ik lig wakker. Om 3.30 uur wordt Ludde even wakker. Weer even plassen, ja hoor! Direct buiten. Super.
Uiteindelijk om 06.30 uur wordt meneer wakker en wil spelen. Dus even plassen, jaja weer gelukt buiten. Laat maar even lopen. Hij onderzoekt en komt weer naar ons toe. Mag ik er nog even bij? Hij mag er nog even tussen en Jaap en Ludde slapen alweer. Olga houdt de wacht. Slapen kan ik vanavond ook.

Om 07.45 uur gaan we er dan maar uit. Ludde mag mee naar buiten, de sneeuw in. Maakt kennis met Gijs, Hanz en de koetjes. Can you feel a brandnew day, de wereld gaat voor hem open.

Vandaag gewendag voor Ludde. Dus lekker relaxed thuis, beetje rommelen en vanavond hopelijk een rustige nacht.


En wij zijn ondertussen................Hopelessly devoted to Ludde!

Ludde, geboren 21 januari 2014.
Moeder Flatcoated Retriever
Vader   Golden Retriever.

Lente..............of toch nog even niet.

Via Facebook vroeg ik enige weken geleden of jullie me wilden helpen de wolken weg te blazen.......
Dat heb ik geweten. Storm kregen we. Het was net rond het vriespunt tot soms plus 5 maar zo koud.
Om de dag hadden we rustig weer, afgewisseld met storm. Knus als je binnen zit bij de houtkachel, maar heel vervelend en gevaarlijk vooral voor de mensen die als berggids werken, honden sledetochten of snowscooter tochten organiseren. Orkaankracht in de bergen, 40 meter per seconde hoorden we later van Karin van de hondjes. Lawinegevaar. Het zijn rare weken geweest.

Maar na de stormachtige week was het wel eindelijk helder weer. En dat was de bedoeling. De temperatuur kelderde meteen naar beneden, min 25 een aantal dagen. Maar, kans op noorderlicht werd weer groot. En dat was er ook. Echter, bij ons iets te vaag. Heel even zag het er naar uit dat het super zou worden, maar nee.

Wij hadden tijdens de warme maar stormachtige week ook een dag weg gepland. Aangezien niets ons tegenhoud stapten ook wij op een aangekondigde stormige maar zonnige dag in de auto. Wel hebben we ons doel aangepast. Rijden is leuk maar je moet hier wel enigszins op je hoede blijven. Dus, in plaats van richting Saltuolokta, waar we heen wilden wandelen over het ijsmeer, nu richting Kvikkjokk. Het begon aardig.

Zon afgewisseld met wolken. Wel winderig maar het ging. Lenteachtig was het zelfs. Veel, heel veel rendieren op de weg. Ook dat blijft leuk. De lente doet letterlijk een aanval. IJsmeren beginnen langzaam aan breuken te vertonen, water begint te stromen. Veel verkeer! Auto's rijden af en aan met aanhangers geladen met snowscooters. De voorjaarsvakantie was duidelijk voorbij.



















Ondertussen begon de wind steeds meer aan te trekken tot storm, losse sneeuw werd over de weg geblazen. Zachtjes begon het zelfs echt te sneeuwen. Door de wind werd het uiteindelijk zoals aangekondigd zo slecht dat we tot ÅrreNjarka Mountain Lodge zijn gekomen en daar heerlijk even hebben gegeten. Wijselijk zijn we daarna maar omgekeerd. Het zicht was inmiddels 0. Toch weer een spannende rit terug. Maar heelhuids thuis gekomen.

     

De huisjes doen het nog steeds goed. Het is nog steeds goed bezet en we hadden zelfs weer een groep van 25 personen. Een Samisch koor. Sámi Jiemat. De gelegenheid om naar een try out concert te gaan. Alleen al de kleding is het waard om daar heen te gaan. Voor SEK 50 genieten van de kleuren, vrolijke (joik) muziek en vooral blije mensen. Eerst nog wat onwennig. 2 Sami veteranen zongen een echte joik, met het koor zachtjes op de achtergrond. Maar toen het koor eenmaal los mocht, gaaf!

 

Zelf nog een dagje naar Gällivare geweest om boodschappen te doen en meteen een keer in Porjus een bezoekje gebracht aan een paar nederlanders. Glibberend dat wel, want de straten daar waren spekglad. Maar spikes onder de schoenen doet wonderen. Na een val op mijn schouder eerder tijdens de dooiaanval loop ik al 2 weken met die krengen onder mijn laarzen. Maar het werkt!

  

 
Wat zijn wij blij met Bussgods! Bussgods in Zweden is handig als je favoriete bakker 180 km verderop zit en je dus niet wekelijks je dagelijkse brood kan halen. Deze bakker Bensbyns brödbutik stond naast ons op de wintermarkt met ambachtelijk gebakken brood. De bakker zet na het bakken het brood op de eerste bus en rond het middaguur hebben wij vers geurend brood in huis. Meteen maar 9 kilo! Invriezen en genieten maar de komende weken. Handig toch.

                       

En dan is maart alweer bijna voorbij. Maart roert zijn staart, April doet wat hij wil. Ben benieuwd wat April ons gaat brengen.



Wordt vervolgd....